Ja heus ik weet het: waarheen leidt de weg schrijf je met ei, maar op dit moment lijdt mijn weg een beetje. De afgelopen jaren waren heftig, het plotselinge verlies van mijn vader, zijn bedrijf, mijn winkeltje, problemen met mijn dochter, de ziekte van mijn moeder en ook haar toch nog plotselinge overlijden. Iedere keer de draad weer opgepakt, aan de slag, weg ermee, we zullen doorgaan. En nu…nu lijkt het soms wel of ik mijn ene been niet voor het andere kan krijgen, moe, er lukt niet veel. Af en toe geef ik er maar gewoon een beetje aan toe maar ja hè, het werk gaat door, de meiden hebben me nodig. Maar ik?
Dat is ook wel heel veel in 1 keer.
BeantwoordenVerwijderenDat kun je natuurlijk niet zomaar naast je neerleggen.
Je moet jezelf ook de tijd gunnen om dingen te verwerken en op een rijtje te zetten.
Veel sterkte met alles, en geef jezelf de tijd.
Liefs Herma
Lieve schat,
BeantwoordenVerwijderenIk ben er zeker van
dat je omringt wordt
door hartelijke mensen
die je hierdoor zullen helpen.
De donkere winter is eindelijk voorbij.
Misschien geeft het zonnetje je wat kracht !
hugs
Miss Baptista
Veel dingen die hebt meegemaakt krijgen straks meer betekenis als je het goed verwerkt hebt een een plaatsje hebt kunnen geven! Koester de mooie herineringen!
BeantwoordenVerwijderenIk volg je sinds kort en kom steeds kijken hoe het met je gaat, je hebt een heel mooi blog!
gr. Susi
Het klinkt allemaal zo bekend. Al is het niet helemaal hetzelfde. Maar dan heb je opeens geen energie meer, totaal leeg.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig komt de zomer eraan en krijg je weer wat vitamientjes van de zon.
Sterkte met alles en neem de tijd.
lieve groet Lia
Je lichaam geeft denk ik aan dat het tijd nodig heeft, net als het hele verwerkingsproces van wat je de afgelopen jaren hebt doorgemaakt. Geef het de tijd...maar probeer te blijven genieten van een mooie vlinder in de tuin of van de prachtige fotocollages die je hier hebt geplaatst of de mensen om je heen. Veel sterkte!!
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Ingrid
Soms lijkt het of je TE veel op je pad krijgt.....ik zie veel herkenning in je verhaal. Hoe kan het allemaal 1 persoon overkomen? Waarom moet je toch door? En is er niet even een pauze van het leven mogelijk? De ene been niet meer voor de andere kunnen krijgen, zo herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenIk heb hier zelf uit geleerd: Tijd is mijn grootste vriend!
Ik hoop dat dat voor jou ook zo mag zijn.......
Lieve groet, Wendy
Hee...Claudia..........eh wat ga ik hierop zeggen............meid ik denk door alles wat je meemaakt in je leven sterker word..........echt.....en ben er zelf ook wel achter dat verliezen...........het ergste is !!
BeantwoordenVerwijderenEn toch ga je maar door .............en verwerken kost zoveel tijd !!..en is zoooooooooooooo moeilijk !! en dan toch vind je geluk in de kleine dingen.............ik heb me dat wel aangeleerd geluk vinden in kleine dingen..........want anders is er niks meer aan !!
Sterkte !! lieve groetjes Ria
Aha,een heel bekend gevoel zit met hetzelfde probleem,wil wel van alles doen maar er komt gewoon niets uit mijn handen.
BeantwoordenVerwijderenVindt op dit moment alles ook erg nutteloos maar het zal het verwerkingsproces wel zijn.
Ik weet dat net als jij dat we vele stormen in het leven hebben moeten doorstaan (ik heb niet alles op het blog geschreven wat er allemaal gebeurd is en nog gebeurd)en we zijn er altijd weer bovenop gekomen en, ik weet dat ook jij dit keer er bovenop zult komen.
Blijven vechten en, de schouders eronder proberen te zetten,hoe hard/moeilijk het ook is we moeten verder en er tegenaan.Hoe hard dit uit mijn mond zal klinken het leven gaat door we hebben nog een hele weg te gaan.
Lieve gr Inka
Tja ik herken het helaas ook hoor, en je moet en moet en moet maar door. En dat doe je dan ook maar het kan echt teveel worden he, als je niet genoeg tussenpozen hebt om te verwerken en bij te trekken en er blijven maar dingen gebeuren...... Dus ik wens je gewoon alleen maar even sterkte!!! en een dikke knuff.
BeantwoordenVerwijderenMadelon
Wens je veel sterkte toe. Hoop voor je dat het weer wat beterder met je gaat. Wij hebben ook zo onze zorgen, mijn man die is sinds februari werkloos geworden, nou dat valt ook niet mee, als je een gezin hebt.Hij wil graag werken en dan kun je nergens aan de slag.
BeantwoordenVerwijderenBlijf volhouden hoor, liefs stina
Dat is niet nix zeg wat je allemaal op je bordje gekregen hebt! Erg begrijpelijk dat dan ineens de koek op is! Gelukkig heb ik mijn beide ouders (en schoonouders) nog maar het lijkt me enorm moeilijk om die te moeten missen! En wat er dan allemaal nog meer gebeurt is bij jou..! Hopenlijk kun je het allemaal een plaatsje geven en kom je er weer boven op! Heeel veel sterkte en doe het gewoon even rustig aan!
BeantwoordenVerwijderenlieve groet, Erna
Ik denk dat allebei wel kan Claudia, stilstaan bij jezelf en er ook zijn voor je dochters. Laat de ander, minder belangrijke dingen, dan maar even voor wat ze zijn. Vroeger of later moet je het toch een plaatsje proberen te geven. En zo'n dag even helemaal niets...herken ik wel, en ik geef er ook wel eens aan toe :o) Kop op meid. En even wat spuien op je Blog is ook wel eens prettig nietwaar.
BeantwoordenVerwijderenWat een zware rugzak draag jij met je mee, meis.
BeantwoordenVerwijderenKan goed begrijpen dat je af en toe gewoon op bent van alles. Ik hoop dat je de energie en de kracht weer mag krijgen om hier weer uit te komen. En dat je mensen om je heen hebt die voor jou zorgen.
Een dikke kus van mij,
Ester
Helaas ook hier herkenbaar, en wist ik maar de oplossing, dan gaf ik hem niet alleen aan jou maar ook aan mezelf..
BeantwoordenVerwijderenRust tijd alles klopt en vele weten wat je voelt, dat is het toch wel fijne van bloggen...het niet alleen mee maken.
Soms denk je dat de hele wereld zwart blijft...maar ergens komt er weer nieuws of iets op je pas wat je weer kracht geeft...ik zie het als bergen omhoog en af en toe weer een daal...
Idioot he....Leven...!?
Een mens is ook maar een mens, hij kan een hele hoop hebben maar soms loopt de emmer over en kan ie gewoon niet verder. Jij bent er voor de meiden maar ben je er ook voor jezelf? Doe je genoeg aan ontspanning (even andere gedachten) voor jezelf... Soms helpt het ook om je juist in te spannen, lekker fietsen, wandelen je hoofd leeg maken. Misschien zit je hier helemaal niet op te wachten en wil je gewoon even helemaal niets...kan ook heel lekker zijn! Je kunt het hier in ieder geval even kwijt bij ons, soms lucht dat al op he.
BeantwoordenVerwijderenIk zeg heel veel sterkte en kracht toegewenst,
Annemiek
Zo herkenbaar dit gevoel. Niets verdringen, want anders val je jaren later een hele poos in de lappenmand! Ik wens je heel veel sterkte. Liefs, @nne
BeantwoordenVerwijderenIk heb in een soortgelijke situatie gezeten, en ook niet zo lang geleden. ik weet dus wat je voelt en bedoeld. Ik kan alleen maar zeggen dat je er echt aan toe moet geven. Stop je het weg, komt het een andere keer alsnog. Sterkte ermee!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes jacqie
Ik zou zeggen gooi je benen op de bank,,,en geef er lekker aan toe...
BeantwoordenVerwijderenkoppie thee, of koffie chocolaatje erbij en relaxxeeen maar...
Lieve Claudia,
BeantwoordenVerwijderenWat een heftige tijd heb jij achter de rug. Alles tegelijk is ook niet niks. Luister goed naar je lijf want het geeft aan dat de rek uit je elastiek is. Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel weer wat lichtpuntjes op je weg tegen zult komen. Je hebt het mooi verwoord in je blog!!
Liefs en een dikke knuffel!
ALma(Y)
Ach lieve Claudia, ook ik voel aan wat jij voelt. De klappen komen pas veel later, je automatische piloot valt uit en pats daar is dat gevoel. Je zit in een verwerkingsfase en dat moet een plaatsje krijgen. Ik weet uit eigen ervaring hoe heftig en zwaar dat kan zijn. De wereld draait door, een ander is vaak al vele stappen verder als jij. Maar jij zit met dit gevoel in de knoop. Je wilt je groot houden en voordoen als positief. Dat houd je niet vol hoor?!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je iemand hebt waar je dit mee kan delen. Bouw geen muur..doorbreek het en praat erover meid.Goed dat je het van je af hebt geschreven..dat kan ook heel verlichtend werken.
Heel veel sterkte
Knuffel en liefs, Helena
Als je zo veel op je bord krijgt dat het er allemaal overheen loopt,hou dan soms maar even stil en geef maar toe aan je vermoeidheid.Kan alleen maar meer worden als je maar doorgaat.Dan glimmen de ramen maar wat minder en n vlokje stof ach.Jij bent veel belangrijker dan dat allemaal.Neem maar af toe je momentje verwerken kost n heleboel energie.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel,Ingrid