Iedereen heeft wel een reden om aan een blog te beginnen. De een vind het leuk vinden om te stylen, de ander om foto’s te maken of stukjes te schrijven.
Alweer 10 jaar geleden zijn we van de Hoeksche Waard naar Goeree-Overflakkee verhuisd. Slechts een eiland verder, nog steeds Zuid-Holland, maar wat een wereld van verschil. Niet veel mensen weten het, maar wij zijn een samengesteld gezin. Mijn oudste dochter was net een jaar oud toen ik mijn nieuwe man ontmoette, maar toch. Onze keuze om destijds te gaan verhuizen had toch ook wel een klein beetje hiermee te maken. Hier kende niemand ons en ons verleden. De nieuwe tandarts vond zelf dat mijn oudste dochter sprekend mijn man was, zo zie je maar. Een groot vrijstaand huis voor hetzelfde budget als een tussenwoning een eiland hoger was ook wel heel erg aangenaam.
En toch, een nieuwe start met een mooi huis in een mooie omgeving, en toch af en toe kriebelde het: heimwee! In de Hoeksche Waard had ik vele vriendinnen die het ook leuk vonden om met hun huis bezig te zijn, lekker te kletsen bij een kopje thee of glaasje wijn, een eiland verder betekende dat bijna al deze contacten snel, al heel snel, verwaterde en dat had ik niet echt verwacht. Ook hier heb ik leuke dames ontmoet maar toch is het anders. Dus nog een beetje meer heimwee.
Toen de gelegenheid zich voordeed om een winkeltje in de Hoeksche Waard te beginnen hoefde ik dan ook geen twee keer na te denken. Terug! En toen ontdekte ik zelf ook dat de Hoeksche Waard en Goeree-Overflakkee, slecht gescheiden door het Haringvliet toch wel een eindje bij elkaar uit de buurt lagen en met twee meiden op het ene en mijn winkeltje op het andere eiland moest ik me in tweeën splitsen en dat lukte niet. Mijn winkeltje is dan ook gesloten. Inmiddels zit ik meer thuis en kan ik eindelijk echt genieten van ons mooie huis. Het is zo mooi maar eerder zag ik dat gewoon niet. Alleen iets leuks vinden voor mijn huis lukt hier nog steeds niet. En die vriendinnen (die het ook leuk vinden om met hun huis bezig te zijn) hè, die mis ik nog steeds. Gelukkig heb ik daar nu iets op gevonden. Een weblog, met mooie dingen bezig zijn, de foto’s maken, een leuk stukje schrijven en dan … lieve reacties. Het voelt gewoon alsof ik ook hier nu echte vriendinnen heb. JULLIE. Dank jullie wel hiervoor, het voelt zo fijn.
Hoi,
BeantwoordenVerwijderenIk herken veel in je verhaal. Toen ik in 2005 weduwe werd en later mijn vriend ontmoette vertrok in van Voorburg naar Rotterdam. En oh wat heb ik het moeilijk gehad en onderschat ook. Tuurlijk weet ik nu dat ik destijds zelfs nog in shock was maar ook een nieuwe stad met niemand kennen is heel wat. Inmiddels ken ik wel mensen hoor, maar echte vriendinnen heb ik hier niet, helaas. Maar goed gelukkig vermaak ik mijzelf prima en ook ben ik niet iemand die zich ergens van laat weerhouden om iets alleen te doen. (PS grappig he mensen die inderdaad zeggen goh wat lijkt ze op je man, dit heb ik vroeger ook zo vaak gehad dat ik dacht pfff je moest eens weten).
Groetjes Madelon (wel jammer voor je dat je je winkel niet meer hebt, lijkt me namelijk super maar helaas wat niet gaat dat gaat natuurlijk niet!). OH EN BLOGSPOT, vind het geweldig!!!!
Goh Claudia, wat schrijf je dat mooi. Gek he, je kent elkaar niet echt hier in Blogland en toch voelt het een beetje als vriendinnen. En de reacties worden ook door mij altijd zeer gewaardeerd :o)
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Karin
Hoi Claudia,heel jammer dat je je winkeltje moest sluiten.
BeantwoordenVerwijderenWij zeggen altijd tegen elkaar het leven is eigenlijk een soort station,dingen veranderen,vriendschappen gaan voorbij en,je ontmoet op een gegeven moment weer andere mensen waar je weer warme vriendschappen mee krijgt.
En,inderdaad is het bloggen geweldig,verslavend dat wel maar ontzettend gezellig en, dan alle lieve/ warme reactie’s,in een woord geweldig.
lieve gr inka en andre
Wat een lieve post is dit. Ik denk dat we dit allemaal een beetje hebben. Eenzaam maar niet alleen. Ik heb het doordat er vriendinnen weg vallen. Meiden waar we heel gezellig mee hadden zijn niet meer onder ons. Ook dat geeft een heel eenzaam gevoel.En moet je de draad weer oppakken. Maar idd hebben we lekker ons blogje nog waar we alles op kwijt kunnen. En jammer dat je winkel er niet meer is. Kan je in je eigen woonplaats niets vinden???
BeantwoordenVerwijderenLieve groet Leni
Wat heb je dat mooi beschreven!! Zelf woon ik al twintig jaar in dit dorp en doordat er familie woont en mijn dochters hier op de basisschool hebben gezeten, hebben wij hier gelukkig genoeg lieve mensen om ons heen. Alleen hebben niet veel van hen die passie voor wonen (wel mijn lieve vriendin Helga over wie ik wel eens schrijf) en daarom vind ik het zo fijn om te bloggen! Het is voor mij een hele welkome en fijne aanvulling!
BeantwoordenVerwijderenWat balen dat je je winkel moest sluiten...het klinkt misschien simpel, maar kun je op je wooneiland niet zoiets opstarten?
Geniet in ieder geval lekker van je mooie huis!
Lieve groet, Ingrid
Hoi Claudia,
BeantwoordenVerwijderenWat mooi om het verhaal achter jou te lezen. Jammer dat je het winkeltje hebt moeten opgeven, maar gelukkig heb je je webwinkel nog, toch? Is waarschijnlijk anders, maar ook leuk. Fijn dat je alles van de positieve kant kunt zien :-)!
Lieve groet, Madelief
Hoi Claudia, wat heb je dit allemaal mooi beschreven en het roept bij velen ook iets op lees ik. Ik ben ook met een blog begonnen om mijn passie voor wonen en tuin te delen met anderen. En het verwonderd mij dat er zoveel mensen hier diezelfde passie delen, maar in mijn direkte omgeving ken ik ze niet en dat is bij veel van jullie ook het geval.
BeantwoordenVerwijderenEn misschien is het idee van Ingrid nog zo gek niet om daar een winkel te gaan beginnen, wie weet is de behoefte daaraan wel heel erg groot en kom je op die manier straks ook allemaal mensen tegen met die woonpassie.
Een mooi verhaal en prachtige foto's.
Ik hoop dat wij elkaar nog lang blijven tegenkomen in deze Blogwereld.
Lieve groet, Mea
Hoi Claudia,
BeantwoordenVerwijderenOok ik herken een deel van mijn eigen ervaringen in jouw verhaal. Toen wij met ons gezinnnetje van de Randstad naar Limburg verhuisden heb ik ook heel wat vrienden achtergelaten. In het begin roept iedereen nog: Oh, wij komen wel op bezoek hoor. Maar dat doen ze een keer en dan stopt het al snel. Dat is geen verwijt naar hun toe, ook onze binding met onze oude woonplaats verwaterde. En ook wij maken in Limburg wel vrienden en kennisssen maar het familieleven is hier zo hecht, daar kom je toch moeilijker tussen. Toch voel ik mij hier inmiddels erg thuis, vermaken ons prima met ons gezinnetje en ga voor geen goud meer terug naar die drukke gestresste randstad.
En bloggen vind ik ook geweldig, zo leuk om reacties van mensen te krijgen die jouw verhalen de moeite waard vinden om te lezen.
En knap van je dat je jouw verhaal zo mooi wilde opschrijven!
Lieve groeten van Jolanda
Nou, hier nog een die je woorden heel mooi vind. En ik woon al 29 jaar in dit dorp met heel veel plezier, en heb wel vriendinnen. Maar eigenlijk niemand die deze passie met me deelt. Ja, een maar die heeft door haar pers omstandigheden absoluut geen tijd. En dat is wel jammer, en daarom vind ik dit bloggen ook zo heerlijk om te doen. En je hebt het gevoel soms dat je elkaar toch kent op de een of andere manier.
BeantwoordenVerwijderenHoop dat nog lang te voelen.
lieve groet Lia
Ik ben ook zo blij dat ik ben begonnen met bloggen...het voelt zo goed !! met jouw ook Claudia net of we elkaar al lang kennen !! ....mooie foto !!.....fijn al die lieve blogvriendinnen om je heen..niet dan ??
BeantwoordenVerwijderenFijne avond ..enjoy !! lieve groetjes Ria
Wat heb je een mooi stukje geschreven en helemaal waar. Ik heb het ook gemerkt dat als je vriendinnen door welke reden ook wegvallen je je af en toe best eenzaam kunt voelen. Vooral als de interesses niet met je omgeving gedeeld worden. Ook omdat het een passie is, waar je heerlijk vol van kan zijn. En het blog is een superalternatief, want je kan mede-passiegenoten leren kennen zonder dat je bij elkaar in de buurt hoeft te wonen. En de reacties vind ik altijd weer geweldig. Mijn zelfvertrouwen is met kilometersprongen omhoog geschoten, werkelijk waar. En ik geniet van de blogberichtjes en foto's van anderen... en ik vind het ook leuk om te reageren op berichtjes, het zijn allemaal minigesprekjes!! Heerlijk!!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Collie
Hier vind je de vriendinnen die met je meeleven en dezelfde dingen leuk vinden en je kent ze niet maar ze zijn er altijd voor je.
BeantwoordenVerwijderenHeb je wel eens aan een webwinkeltje gedacht
Zo vanuit je eigen huis? Het geeft een soort spanning die je misschien wel prettig vindt.
Een kindje van 1 jaar hebben en dan een nieuwe relatie beginnen is wel heftig geweest voor je denk ik. Maar het gaat goed met je lees ik en daar ben ik blij om.
Lieve groet
Hermine
Ik begrijp je volkomen, ik ben zelf mijn man gevolgd naar zijn woonplaats en moest daarom 170 km verhuizen.
BeantwoordenVerwijderenEn ook al heb ik het hier erg naar mijn zin, toch mis je het om zo maar even bij iemand binnen te kunnen vallen.
Of om familie tegen te komen in de supermarkt bijvoorbeeld.
Ik zou niet terug willen hoor, maar soms mis je het toch.
Ga je volgen, zou het leuk vinden als je ook eens een kijkje op mijn blog komt nemen.
Groeten Herma
Hoi Claudia,
BeantwoordenVerwijderenWat herken ik je verhaal toch goed zeg... Moest gewoon echt even een brok wegslikken omdat je het precies goed verwoord hebt. Wat je eerst dacht die vriendschap blijft ook op afstand heel goed verwatert binnen de kortste keren !.En dan heb ik het maar over net 2 jaar geleden, verhuisd van midden des lands naar het Zuiden. En als we het dan over de km hebben is het een ienimieni uurtje. Maar ja brabant en provincie utrecht is altijd dichterbij dan provincie utrecht naar Brabant. Als ik dit wel eens zeg moeten ze allemaal even nadenken met wat ik ermee bedoel ! Maar goed ..... jammer voor je dat je je winkeltje moest sluiten maar als het voor je gezin is daar doe je alles voor. Ik vind je blog in iedergeval erg leuk om te volgen. En zou zeggen ga vooral zo door !! groetje Rianne
Hallo Claudia.
BeantwoordenVerwijderenHerken een deel van je verhaal. Wij zijn 3 jaar geleden verhuisd, maar wel in dezelfde plaats gebleven. Maar in de vorige buurt was zo veel gezelligheid en vertrouwdheid, dat vind je niet weer.
Dit huis en tuin is mooier en ik geniet daar langzamerhand steeds meer van, maar af en toe mis ik het oude vertrouwde buurtje.
Ook al hebben we nog regelmatig contact met hen toch is het anders.
Maar al die 22 jaar daar blijven wel een hele fijne herinnering.
Groetjes Marga
Weet je, ik vind het heel gewoon dat als ik bij de supermarkt loop, dat ik mijn zus of 1 van mijn schoonzussen tegen kom, we wonen allemaal in hetzelfde dorp, maar ik kan me wel voorstellen dat je dat enorm kan missen als je het niet hebt...
BeantwoordenVerwijderenToen ik op de blog al die lieve reacties kreeg n.a.v. het overlijden van mijn vader, was ik gewoon helemaal stil, meiden die je (sommige wel) niet persoonlijk kent, die hele gedichten voor je neer tikken, al die woorden om je een hart onder de riem te steken, die je sterkte wensen, daar kan bijna geen echte vriendin tegen op, de warme deken die je voelt is gigantisch
Ik hoop dat we met z'n allen nog lang "vriendinnen" blijven
Lieve groet en hou je taai!!
Yvon
Hoi Claudia,
BeantwoordenVerwijderenTjonge...wat een verhaal. Ik kan me zo voorstellen dat je heel wat achter heb moeten laten. Soms zijn er dingen die je van te voren niet kunt overzien... Je omschrijft het heel mooi!! Fijn dan dat je dit kunt delen met een heleboel blogvriendinnen.
Bedankt voor je openhartigheid!!
Lieve groetjes
Almay
Hallo Claudia,
BeantwoordenVerwijderenIk kom even bij je kijken en ben gelijk ontroerd door je verhaal. Weet je eigenlijk zegt je foto heel veel. Eenvoud en schoonheid..Zo belangrijk is het ook in je privé. De kleine dingen die zich voordoen in je gezin, de warmte het genieten van je thuis. Eigenlijk is dat al het allerbelangrijkste sommige mensen kletsen toch wel.Al begrijp ik je verhaal dat jij je vriendinnen mist. Ik heb mijn mensen wel leren kennen toen ik ziek werd en daar blijft een handjevol van over die het ECHT met je menen en die ik dan ook heel erg koester. Van sommigen heb echt last gehad, omdat ik me zo vergist had in die persoon. Maar het heeft me ook geleerd om meer stil te staan bij de hele kleine eenvoudige dingen, zelfs luxe kan daar niet tegen op. Mijn therapie om alles weer in evenwicht te krijgen was nog meer gaan fotograferen en sindskort een blog.
En al is het nieuw en aftasten, de warmte onderling geeft aan hoeveel we met elkaar gemeen hebben. Zo sluit ik me dus heel graag als een blogvriendin bij je aan!
Fijn weekend,
Een warme groet, Helena
nog zo'n gezellig blogje!!!
BeantwoordenVerwijderenik kom via Inka en Andre even langs.
Nu ga ik nog wat verder in je blogje duiken :-)
Nou Claudia, jij en je winkeltje worden door ons ook gemist hoor! Ik woon dan nu wel in Rotterdam, maar noch hier noch in Oud-Beijerland verkopen ze zulke leuke spullen!Maar gelukkig...lang leve de webwinkels!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Debby
*denkt*....*opentmond*.......*doetmondweerdicht*.....*denkt*....
BeantwoordenVerwijderenNope...heb ik NIKS aan toe te voegen!!!!:)
Groetjes
Lynda
Hoi Claudia, nou je kunt er misschien nog wel een web-vriendinnetje bij gebruiken? Ik heb me aangemeld als volgster bij je hoor, je hebt echt een geweldige blog. In je verhaal herken ik heeeeeel veel, ik ben (met een samengesteld gezin) van Delft naar het Westland verhuisd ook maar 20km verder op.....maar een wereld van verschil! En inderdaad de contacten verwateren en nieuwe vinden is niet zo makkelijk. Ik ben dan ook heel blij met alle nieuwe leuke contacten via mijn blog.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Wendy
Ik heb 2 x een grote verhuizing gehad, als kind van het Westland naar Den Bosch, het leek wel de andere kant van de wereld. Ik verstond ze niet en alles was anders. En toen ik 21 was van Den Bosch naar Rotterdam. De liefde achterna.... ik kan mezelf goed vermaken en heb niet zoveel mensen nodig (misschien wel geleerd in m'n jeugd bedenk ik nu...) en langzamerhand heb ik hier m'n leven opgebouwd.
BeantwoordenVerwijderenHet neemt gewoon tijd om mensen te leren kennen en een band op te bouwen. En het bloggen vind ik ook supergezellig, op de een of andere manier hebben we toch iets gemeenschappelijks...en misschien ontmoeten we elkaar nog eens.
Fijn weekend en groetjes Jolanda
Wat ben je openhartig en eerlijk! Dat kan ik wel waarderen, en je moet maar weten dat je niet de einge bent, ik herken me best in bepaalde dingen, al weer ik daar nu niets over kwijt. Het is leuk hoor, om complimenten te krijgen over je huis, en dat het zo gezellig is, maar nog leuker is het om het te delen, en dat kan ik hier, net als jij, en daar moeten we maar van genieten! Groetjes Hilde
BeantwoordenVerwijderenHoi Claudia, wat een mooi stukje heb je geschreven.. Fijn dat je h-e-t weer een beetje hebt gevonden op 'ons eiland'. We wonen maar een paar km van elkaar en ik vind je gewoon hier! Jammer van je winkeltje... dat missen we nog hier op Flakkee.
BeantwoordenVerwijderenVeel succes en lekker genieten van je omgeving ;)
Groetjes, Sonja
ps we zijn zelfs nog collega's.. een webwinkeltje :)