Pagina's

Tip

Met een klik op de foto wordt deze vergroot, met 2x klik zelfs bijna paginagroot!

zondag 14 maart 2010

Poezenfamilie



Ralph en Dior




Ralph en Teigetje


Nu alweer zo’n 12 jaar geleden zijn we begonnen met een poes. Zwarte kater Ralph. Mijn zus was al eerder besmet met het kattenvirus en de trotse bezitster van Tommy. En ach alleen is maar alleen een speelkameraadje was wel gezellig voor hem. Ralph deed zijn intrede in haar tweekamerappartementje met laminaatvloer. En spelen deden ze, deze twee. Vooral ’s nachts stoven ze van links naar rechts over dat eerlijke laminaat in of de ene of de andere (slaap) kamer heen en weer. Na vele slapeloze nachten werd dan toch besloten dat kleine Ralph het strijdtoneel moest verlaten en deed hij zijn intrede bij ons in huis. Ralph was een sper kindervriend. Overal waar mijn dochters waren was ook hij te vinden. Zelf van de glijbaan roetsjen in de speeltuin was hem niet te veel. Alleen is maar alleen en daarom gingen we op zoek naar een speelkameraadje voor hem. Bij een vriendin was net een nestje met kittens geboren. Na 6 weken mocht daaruit Teigetje zijn intrede bij ons doen. Helaas hebben ze niet lang van elkaar kunnen genieten. Een jongen op een brommer werd hem fataal. Heel veel verdriet bij zowel mij als de meiden en onze Ralph was weer alleen. Een andere vriendin fokt Maine Coons en had er nog wel eentje over voor ons. Ralph kreeg een nieuw speelkameraadje “Dior”. Mijn zus had destijds de namentrend gezet met Tommy Hilfiger, Ralph Lauren en Hugo Boss. Wij konden natuurlijk niet achterblijven, maar met een “officieel” nest heb je je echter wel te houden aan een bepaalde beginletter. Wel een merk maar dan nu niet langer de voornaam maar de achternaam. Het betrof nu dan ook geen katers meer maar een echte poes. Reden voor een kleine verandering. Ralph en Dior zijn een poosje een gezellig setje geweest. Helaas gooide waarschijnlijk rattengif roet in het eten. Ralph werd zo erg ziek dat de dierenarts hem niet meer kon helpen…

Nu was Dior weer alleen. Vriendin nummer 3 had toevallig weer een nestje en ons gezin werd uitgebreid met Chanel. Nu kan een nieuwe poes natuurlijk nooit een overleden poes vervangen maar Chanel deed ook niet echt haar best. Ze was erg schuchter en het liefste alleen. Tot op een dag…ze werd liever en toch ook wel dikker…en jawel hoor 2 kittens werden geboren. Wat was dit leuk! Ik kon echt wel maar een uur naast de kinderwagenbak zitten want ja in deze bak was ze bevallen. Wat waren ze leuk en lief. Zo lief dat we Noa maar zelf gehouden hebben en Nala vond een plaatsje bij het vriendinnetje van mijn oudste dochter. Helaas is Nala inmiddels niet meer. Waar er 2 kunnen eten kunnen er natuurlijk ook 3 eten en we hebben tenslotte de ruimte.



Chanel met haar eerste twee kittens




Noa en Nala




Boris en Babetje


Het jaar erop was het weer zover. Chanel beviel dit keer van 4 kittens terwijl zij 4 weken later ook al oma werd want Noa beviel in dezelfde kinderwagenbak van 3 kleintjes. Drie kleine monstertjes, haar kinders waren alledrie niet echt mooi.



Noa met haar drie kittens


En eentje die woog slechts 67 gram. De meiden erop voorbereid dat deze kleine waarschijnlijk de ochtend niet ging halen. Maar de volgende ochtend vocht hij nog dapper voor zijn leven. Op naar de dierenarts voor een flesje en melk en ja zowel na drie dagen kon hij het zelf. Zijn zusjes waren inmiddels dubbel zo groot maar dat deerde hem niet en hij vocht dapper door. Voor mij had hij een beschermengeltje (natuurlijk mijn vader). Hansje bleef!!



Hansje


Het eerste kitten van Chanel wat ons huis verliet kreeg de naam Tijgertje. Boris en Babetje vonden samen een plaatsje en ja hè dan blijft er nog eentje over en als dit dan toevallig de liefste is ja wat dan…Beer had onze harten al gestolen. Nu moet ik ook wel zeggen dat beer echt heel erg lief was.

Guus de tijger (van Noa) vertrok, en punker (wat was ze lelijk) Loeki was de laatste die ons huis verliet. Inmiddels een foto van haar ontvangen en zoals zo vaak blijkt: “lelijk in de luier, mooi in de sluier”. Loeki is denk ik wel het mooiste poesje van allemaal geworden.



Loeki als kitten




"Grote" Loeki


Vijf poezen in huis, dat is echt heel erg veel maar ook heel erg gezellig. De dames nu maar laten helpen want ja dit was toch echt de limiet. Helaas hebben we niet lang van Beer mogen genieten. Een hele grote tractor werd hem op een maandagmorgen fataal. Hij heeft een mooi plaatsje in de tuin gekregen. Toen waren er nog maar 4.

Dior, onze Maine Coon heeft niet echt genoten van al dat kattengrut om haar heen en werd steeds jaloerser en chagrijniger. Mijn oudste dochter heeft een nieuw plaatsje voor haar gevonden. Gelukkig maar want met haar gedrag liet ze de anderen niet echt onbetuigd. Nu hebben we er dus nog maar drie. Hopelijk kunnen we nog heel lang genieten van onze Chanel, Noa en Hansje.

6 opmerkingen:

  1. Hallo Claudia,

    Wat een prachtig kattenverhaal. Zo herkenbaar, katten zijn eigenwijs, hebben een eigen wil en karakter.
    Ook wij hebben let op, ondanks de ruimte en de vele muizen, één kat en ze heet Stimpie. Waarom zo,n naam, ooit door de jongens bedacht.
    Het is een lapjeskat, lief en nu in de winter mooi rond. Straks wordt dat anders, dan leeft ze veel buiten en leeft van de opbrengst van kikkers en muizen en wat niet meer. Dan laat ze haar brokken staan, want ze houdt meer van een "wildmenu". Dan krijgt ze weer haar mooie slanke lijf terug.
    Ook wij hebben meer katten gehad, maar het kleine rustige weggetje langs het water wordt vaak fataal of de landbouwwerktuigen in het land.
    Er zullen ooit wel weer wat katten hun intrede doen hier op het erf......

    groetjes Pauline

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een verhaal mooi maar ook een hoop verdriet erin ...............pfffffffff..........nou geniet maar heerlijk van je beestjes!!

    Fijne maandag groetjes Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Katten, ja daar hou ik van. Vind het van die leuke eigenwijze dieren. Ze kunnen ook zo hooghartig doen, of ze de freule zelf zijn. Onze Miss Kitty is inmiddels al weer 12 jaar, en is niet meer weg te denken. Het is de eerste en weet nu al wel dat ik er behoorlijk van overstuur ben als haar tijd is gekomen. Maar niet aan denken.

    groetjes Lia

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Poezen ... ah ja, je kan er hele blogs over volschrijven. Je krijgt er zo veel liefde van, maar intens is ook het verdriet wanneer er iets met ze gebeurt. Ik wens je heel veel geluk met je poezenfamilie en tja, uit de lelijkste kittens komen soms echte schoonheden! Met vriendelijke groeten, @nne

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een leuke poezengeschiedenis, ik moest mijn aandacht er echt bij houden met alles wat kwam en ging! Ik hoop ook dat je van de laatste drie nog lang kunt genieten, het is toch elke keer weer vreselijk om van een poes waar je gehecht aan bent afscheid te moeten nemen!

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Leuk verhaal en ook heel herkenbaar ,was eerst altijd bang voor poesen :-(maar sinds drie jaar lopen hier ook twee in het rond en samen met onze hondje drie en half jaar ...
    Zijn vooral Kiara en Westy de beste vrienden ,onze Qweenie wil wel spelen met de hond ....maar als het haar uitkomt (is een pers)dus eigenwijs ;-)maar oh zo lief allemaal..
    Liefs van een dierenvriend

    BeantwoordenVerwijderen