Pagina's

Tip

Met een klik op de foto wordt deze vergroot, met 2x klik zelfs bijna paginagroot!

donderdag 30 september 2010

Een jaar later…





En dan is het alweer een jaar geleden dat mijn moeder is overleden en of ik het nu wil of niet dan komen de overpeinzingen. Het is heel chaotisch geweest in de periode rond haar dood, chaos veroorzaakt doordat mensen en instanties zich niet aan de regels hielden. Regels die toch echt nodig zijn om alles netjes te laten verlopen.

Tien jaar geleden werd mijn moeder voor het eerst ziek, echt ziek: diagnose Non-Hodgkin. Op vijf verschillende plaatsen heeft de kanker zich in de loop der tijd geopenbaard, vijf keer een behandeling van bestraling of chemo en vijf keer kwam mijn moeder er weer bovenop. Buiten de kanker om is ze nog vele keren ernstig ziek geweest, haar milt moest verwijderd worden, problemen met haar hartzakje en een hersenvliesontsteking waardoor ze een week in coma heeft gelegen. Eigenlijk was het ieder jaar wel raak en moest zijn langere tijd in het ziekenhuis verblijven. Buiten de “grote” kwalen was er soms nog een extra opname nodig voor iets “kleins”. Alles bij elkaar heeft zijn weerslag in haar hoofd gehad, mijn moeder van nog geen zestig leek wel dement. Maar eigenzinnig als ze was wilde ze kostte wat het kost zelfstandig thuis blijven wonen en dat viel voor ons niet mee. Vaak, heel vaak werden we opgebeld dat er weer eens iets was en met een gezin thuis is dat een moeilijk combi.

Ja en dan komt het toch wel verwachtte telefoontje: “Mama is van de trap gevallen en het ziet er heel erg slecht uit.” Met twee ambulances is ze naar het Erasmus MC in Rotterdam gebracht. Aldaar aangekomen werd er in de kleedruimte van een röntgenkamer (echt waar) aan ons, mijn twee zussen en ik gevraagd of de stekker er uit mocht, we mochten hier nog wel 5 minuten over nadenken. In deze 5 minuten echter scoorde onze moeder toch 1 punt op de schaal van 10 en er werd besloten om haar, aan de door de val ontstane hersenbloeding, te opereren. De operatie zou lang gaan duren en ons werd geadviseerd om naar huis te gaan. ’s Nachts werden we door de arts gebeld dat de operatie geslaagd was, de bloeding was gestopt maar ze was niet bij.

De volgende ochtend toog mijn zus naar het ziekenhuis. Maar waar was mama? Het was druk in het Erasmus MC in Rotterdam en er was besloten om haar over te plaatsen naar Tilburg, meer kon de verpleegkundige ons niet zeggen. Ja en dat maar googelen op ziekenhuis in Tilburg maar daar waren twee ziekenhuizen, gelukkig was het bij het eerste ziekenhuis raak. Er was zojuist een mevrouw binnengebracht en aan haar armbandje kan zij geïdentificeerd worden want een dossier was niet mee gekomen. “Hoe heet uw moeder? We spreken comapatiënten graag bij hun voornaam aan.” Mijn zussen en ik besloten direct om naar Tilburg af te reizen. Daar was haar dossier inmiddels ook gearriveerd. Mama had niet alleen een hersenbloeding gehad maar ook haar nek en rug waren op 4 plaatsen gebroken. En dan begint het lange wachten, wanneer komt ze bij? Vrijdag een gesprek met de arts gehad, het zag er niet goed voor mama uit, het weekend krijgt ze om bij te komen en anders? Het hele weekend werd er geëxperimenteerd met medicijnen om iets teweeg te brengen, verschrikkelijk om naar deze reacties te kijken, ze kwam echter niet bij. Op maandag waren we echt zo ver: “Laat haar met rust.” Ik heb zelfs nog tegen de arts gezegd dat ie verder maar op zijn eigen moeder moest experimenteren: het was genoeg geweest, de apparaten werden uitgeschakeld. Maar mama zou mama niet zijn, ze ging zelfstandig ademhalen. Dit bracht het ziekenhuis wel in een lastig parket, ook hier was het inmiddels druk en ze hield een kamer op de IC bezet. Op de IC mag je in principe alleen blijven als je aan de beademing ligt en ja dat lag ze niet meer. Mama moest overgebracht worden naar een andere kamer, een 1-persoonskamer was echter niet vrij. Ze mocht doodgaan naast iemand anders! De grootste wens van mijn moeder was het zelfstandig thuis zijn, we besloten dan ook om haar mee naar huis te nemen. Na een heel geregel van het ziekenhuis waren we dinsdagavond op weg naar haar eigen huis. Thuis en ja daar zit je dan, alle drie zonder enige medische kennis, het was spannend en eng. En ja het ergste wat er kon gebeuren was dat ze dood ging maar ja dat was ook net de bedoeling. We keken uit naar een bezoekje van de huisarts om ons een hart onder de riem te steken. Deze kwam echter niet. Mijn jongste zus is toen maar in de auto gestapt om het herhaalrecept voor haar medicijnen in de brievenbus van de praktijk te gooien. Een lange nacht brak aan.

De volgende dag kwam de huisarts inderdaad langs, hij was door het ziekenhuis in Tilburg niet op de hoogte gebracht van haar thuiskomst en door het recept kwam hij er nu pas achter dat ze thuis was. Hij heeft hier officiële melding van gemaakt maar dat ging eigenlijk een beetje langs ons heen.

Aan het einde van de dag werd het een beetje schemerig, mijn zus en ik besloten om alle kaarsjes aan te steken, mijn moeder, altijd al een vrouw met gevoel voor sfeer vond het genoeg geweest en gaf de lange strijd op. Voor ons was de strijd echter nog niet gestreden een dood ten gevolge van een val van de trap is een dood zonder natuurlijke doodsoorzaak, er volgde nog een schouw van een gemeenteschouwer, na een, toch wel op een verhoor lijkend gesprek, werd het lichaam vrijgegeven. Eindelijk rust mama.

Het is goed mama dat je de rust gevonden hebt maar net als met alles in je leven ging dit niet op de geijkte manier.

Vandaag heb ik met mijn zussen afgesproken om ergens te gaan lunchen, voor beiden heb ik een klein cadeautje, gewoon om ze te laten weten hoe belangrijk ze voor me zijn.



49 opmerkingen:

  1. jeetje....meis...wat een verhaal!!
    En wat een sterke vrouw moet je moeder geweest zijn.
    Fijn dat je je zussen hebt om dit mee te delen.
    Sterkte vrouwtje!!

    liefs Carla.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een toestand is dat geweest zeg...het is al vreselijk moeilijk om iemand los te moeten laten, maar op deze manier...? Een aangrijpend verhaal, goed dat je daar op haar overlijdensdag met je zussen bij stil staat en hen een ontzettend lief cadeautje geeft om jullie band te onderstrepen!

    Lieve Claudia, ik wens je heel veel sterkte toe! Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jeetje, ben even stil van je heftige verhaal. Fijn dat je vandaag samen met je zussen bent en lief dat je voor hen allebei een cadeautje hebt. Sterkte hoor!

    Lieve groet,
    Colinda

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een naar verhaal.
    Knap hoor dat je het zo kunt opschrijven.
    Het zal een moeilijke tijd geweest zijn alles een plekje te geven.
    Heel veel sterkte.
    Groetjes Brigitte

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat mooi dat jullie hebben kunnen zorgen dat ze uit eindelijk in haar eigen omgeving en omringd door jullie, heen is gegaan. Dat zijn van die dingen dat getuigd van heel veel respect en liefde...

    Ik wens je voor vandaag een hele liefdevolle dag en sterkte, samen met je zussen zal het een bijzondere dag worden. Mooi dat jullie dit zo samen verwerken.


    Liefs,
    meisje van Brabbels en Kiekjes

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Erg hoor dat mensen soms toch nog zo moeten lijden voordat ze rust krijgen. Ik heb het met mijn schoonmoeder meegemaakt. Haar hart was zo sterk, ze overwon alles totdat het echt niet meer ging. Ook een sterke vrouw net als je moeder.
    Heel veel sterkte voor jou en je zussen.

    Liefs,
    Ellen

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Goh wat heeft je moeder een hoop moeten mee maken. Wat fijn dat jullie als zussen op deze dag samen mogen zijn.
    Ik weet zeker dat jullie moeder er ook bij zal zijn en trots zal zijn op haar prachtige meiden!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve Claudia,
    Ik wens je heel veel sterkte vandaag.
    Ondanks alles een fijne dag met je zussen.
    Ik herken dit verhaal, wat jij beschrijft. Zo iets heb ik ook meegemaakt met mijn eigen vader. Die is overleden aan lever kanker toen ik 13 jaar oud was.

    Sterkte,

    Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  9. meid ik wens je vandaag een hele goede dag samen met je zussen met veel herinneringen die jullie samen delen. en dat je er maar veel kracht uit mag halen.
    lieve groet Yolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik ben hier helemaal stil van.
    Ik wens jou en je zussen, heel veel sterkte toe deze dagen.En dat jullie een mooie dag mogen hebben met vele mooie herinneringen.
    Lieve groet Monique

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve Claudia, het zoveelste verhaal over onbegrijpelijke omgangsvormen in de medische wereld!! Ik ben "blij"dat jullie haar toch nog mee naar huis hebben genomen en haar tot het einde het gevoel hebben kunnen geven dat het "goed"was.....sfeer en liefde zijn een veilige haven!
    Ik wens jou en je zussen een liefdevolle dag samen, ere aan je mama!

    Liefs,
    Lynda

    BeantwoordenVerwijderen
  12. jeetje wat een verhaal.....
    ik wil je even sterkte wensen voor vandaag..
    ik hoop wel op een mooie dag met fijne herinneringen....

    groetjes manuela

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Lieve Claudia & zussen (want die zijn ook heel belangrijk!)
    wat een verhaal zeg, dacht dat het hier bij ons in het ziekenhuis wat was en is (wij kunnen inmiddels ook een boek schrijven over dat sch**t ziekenhuis hier)
    Mijn vader had zoals je weet ook kanker, en ze hebben werkelijk wel 10x gevraagd of ze nog wel moesten reanimeren als er wat zou gebeuren. hij zei op een gegeven moment tegen ons, volgens mij willen ze mij maar wat graag dood hebben hier, want ze kunnen het niet laten om het elke keer weer te vragen...
    het gaat je niet in de koude kleren zitten he, en nu is het voor jullie alweer een jaar later (ja wat is nu een jaar...)dan begint het pas...
    ik wens jou met je zussen heel veel sterkte, en ik hoop dat jullie vandaag ook een mooie dag mogen hebben!!
    Lieve groet en een virtuele knuffel
    Yvon

    BeantwoordenVerwijderen
  14. jee.. ik zit hier met tranen in mijn ogen..ik wens jou en je familie vandaag.. maar natuurlijk ook in de toekomst heel veel sterkte!
    en hou de traditie in ere.. om elk jaar iets leuks te gaan doen op de sterfdag van je moeder dat is heel belangrijk
    groetjes
    Anita
    http://alle-mooie-dingen.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Bij ons hetzelfde verhaal met mn oma..ook heb ik een gehandicapt nichtje, ze zou maar 2 jaar worden maar wonder boven wonder is ze ondertussen al 5 :) haar moeder heeft onder de zwangerschap medicijnen gekregen van het ziekenhuis die voor haar goed waren, maar ontzettend gevaarlijk voor de baby met een slechtziend bijna doof gehandicapt kindje als gevolg..

    Heel veel sterkte, mijn oma was 10 september een jaar geleden overleden, denk er nog dagelijks aan. Dinsdag was de verjaardag van de overleden vriend van mijn beste vriendin, en morgen de verjaardag van nog een overleden vriend..dan ben je 21 en ben je al 4 vrienden verloren bahh..

    Veel sterkte ik denk aan je

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Lievie Claudia.
    Wat naar dat als je een dierbaar iemand gaat veliezen dat, dat op zo'n manier moet.
    Ik wens jou en je zussen heel veel sterkte vandaag.
    Liefs Katja

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Pfff...Claudia, wat een verhaal zeg...Maar wat fijn dat je geweldige zussen hebt waar je alles mee kan delen. Ik weet zeker dat ze deze prachtige zakjes geweldig vinden!!
    Sterkte vandaag!

    Gr. Susan.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. we gaan er een gezellige dag van maken claudia!!!!!!!!!!!!!!

    liefs hellen

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Lieve Claudia en zussen,

    Wat een verhaal...! Mijn hemeltje... Wat een moeilijke tijd moet dat zijn geweest, en de zorginstanties maakte wel grove fouten... Wel fijn dat de wens van je moeder om haar thuis te laten gaan is uitgekomen...

    Fijn dat jullie vandaag met elkaar een lunch hebben om jullie moeder te gedenken en elkaar te laten weten dat jullie altijd bij elkaar horen en zijn. Lief dat je een mooi cadeautje meeneemt... ik hoop vandaag op een dag met mooie herinneringen...

    Sterkte en veel liefs van Collie

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Lieve Claudia, wat verschrikkelijk..hier gaan mij de haren recht van overeind staan, woede, pijn en veel verdiet!

    Ik wens jullie drieën, veel sterkte op deze moeilijke dag. Fijn dat jullie zoveel liefde en warmte voor elkaar hebben. De prachtige zakjes, zullen denk ik emotioneel ontvangen worden..Wat ben je toch een schat om dit te doen! Houd elkaar stevig vast!!

    Liefs Helena

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Lieve Ciaudia
    Je verhaal raakt me ,ben er stil van .Gelukkig hebben jullie je Moeder mee naar huis genomen en kon ze haar in haar eigen omgeving met jullie aan haar zijde inslapen.Fijn dat je zussen hebt om dit alles mee te delen.Ik hoop dat jullie veel mooie herinneringen zullen delen vandaag ,en wat lief de je een presentje voor ze meeneemt .Ik wens je sterkte .
    Liefs Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Lieve Claudia

    Met een brok in me keel heb ik je verhaal gelezen , wat een heftige tijd was dat .het is zo moeilijk om je moeder te verliezen .
    Maar jullie mogen trots zijn op jullie zelf jullie hebben het goed gedaan !

    Liefs Peet

    Ik

    BeantwoordenVerwijderen
  23. heel veel sterkte,meis ook voor je zussen.

    bij mijn moeder is er ook zoveel misgegaan en, net als jullie zit ik met zoveel vragen en,ik merk gewoon dat het aan me knaagt,het had niet zo mogen gebeuren maar,helaas is het niet meer terug te draaien.

    We denken aan jullie,dikke kus,inka en andre

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Wat een verdriet Claudia. Heel veel sterkte gewenst voor jullie allemaal. Dikke knuffel, Anja

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Het maakt het verhaal niet mider verdrietig, maar jullie hebben in ieder geval wel goed gehandeld. En koester je zussen, wat zullen ze het lief vinden, ook ik kan ze niet missen, mijn zussen dan....
    Smakkerd, Margot

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Hier zijn geen woorden voor Claudia.
    En wat ontzettend goed dat jullie haar mee naar huis genomen hebben. Ik hoop dat jullie een mooie dag met fijne herinneringen zullen hebben. Wat lief dat je zo'n mooi kadootje voor je zussen meeneemt! Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
    lieve groet, Erna

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Beste Claudia.
    Word er stil van. Wat een verhaal en wat een strijd.Maar wel erg fijn dat jullie haar mee naar huis hebben genomen en dat ze in bijzijn van jullie is gestorven.
    Nu, een jaar verder, met je zussen op pad. Om een blijvende herinnering te delen.
    Maak er een mooie, goede dag van. Zal jullie allemaal erg goed doen.

    En...even wat anders. Je mag met mijn P.i.F. mee doen als je daar zin aan hebt. Ik heb er nog maar 1 en moet 3 dames vinden.

    Groetjes marga

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Claudia lieverdje wat een verhaal.......wens je heel veel sterkte vandaag !!! liefs Ria...

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Ach lieverd, wát een verhaal... En ik kan me voorstellen dat je van de ene emotie in de andere geslingerd werd een jaar geleden. En nu, nu het een jaar geleden is, komt alles weer terug in je herinnering en hoop ik dat je de kans hebt om er op een goede manier aan te denken, te herinneren en weer te rouwen, ook dit hoort bij het verwerken. Wat fijn dat je met je zussen hebt afgesproken, ik wens jullie een goede dag samen!

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Lieve Claudia, wat een verhaal meid. Dat verwerk je ook niet allemaal zo maar even. Sommige stukjes die je verteld heb heb ik ook meegemaakt met onze moeder. En nu is het alweer 1 jaar geleden, en ga je het eigenlijk pas verwerken. Dit zal een dag met een lach en een traan worden.

    Sterkte
    lieve groet lia

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Ik vind het echt heel erg dat jullie dit allemaal hebben moeten doormaken. Ben er stil van, zoveel onbegrip en ongevoel bij medisch personeel. Onbegrijpelijk.

    En wat goed dat jullie besloten jullie moeder mee naar huis te nemen, ook al moet dat heel zwaar geweest zijn. Ze zal vast bij jullie zijn op jullie dag samen.

    Heel veel sterkte samen!

    Elsina

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Lieve Claudia, ik wist dat je moeder nog niet zo heel lang geleden is overleden. Maar op deze manier! Wat een verhaal. Ik wens jou, je zussen en de rest van je familie heel veel sterkte.
    Heel bijzonder dat jullie samen zijn gaan lunchen vandaag en dat je voor een zussen een kadootje hebt meegebracht. Daar zullen ze vast erg van onder de indruk zijn.
    Liefs Michaja

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Wat een zwaar verhaal, maar toch fijn dat jullie op het laatste moment samen konden zijn. Heel veel sterkte! Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Lieve Claudia,

    Wat een verhaal. Ik zit met kippenvel achter mijn computer. Mooi dat jullie haar uiteindelijk mee naar huis hebben genomen en dat ze daar is ingeslapen.

    Ik wens jou en je zussen heel veel sterkte....en je zakjes die zijn prachtig!

    Lieve groet, Madelief

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Wat een verhaal zeg...ja dat vergeet je allemaal niet snel weer.
    En wat zullen je zussen trots en blij met je zijn....zo lief dat gebaar van je.
    Denk aan je
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  36. Ik zit hier achter de computer even te slikken.Weet ook eigenlijk niet wat ik moet intikken op mijn toetsenbord.Zelf heb ik nog niet veel meegemaakt op dit gebied maar als het mijn moeder geweest zou zijn....ik zou nergens meer geweest zijn.Ik vind het heel mooi en ook dapper dat jullie haar mee naar huis hebben genomen en dat ze thuis overleden is.Ik wens je heel veel sterkte deze dagen.
    Lieve groet ,Anita.

    BeantwoordenVerwijderen
  37. Veel, heel veel sterkte, lieve Claudia xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  38. Oh, Claudia, entschuldige war ein Schreibfehler!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  39. Danke liebe Claudio für Deine lieben Kommentare!!!! Ich verlinke Dich mal bei mir damit ich nichts mehr verpasse!!!!!!!
    Ganz viele liebe grüße, Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  40. Heel veel sterkte toegewenst niet alleen voor vandaag maar ook voor al die dagen erna.
    Jij had een cadeautje vooor je zussen.
    Laat al deze berichtjes een cadeautje zijn voor jou!!

    Dikke knuffel, Jantsje

    BeantwoordenVerwijderen
  41. Tjonge Claudia...ik zit hier met tranen in mijn ogen....Ik wil je veel sterkte wensen voor nu en in de toekomst.

    Liefs van Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  42. Ach lieve Claudia toch. Ik had eerst je laatste post gelezen en uit reacties van andere begreep ik dat je gisteren ook een post geplaatst had. deze dus.
    Nou zo vrolijk als ik de andere post las, zo verdrietig voel ik me nu. Wat hebben jullie veel mee moeten maken zeg. Ongehoord ook dat alles zo langs elkaar heen ging en dat jullie zoveel andere dingen er nog eens bij hadden. zoals die "overhoring" Kan me heel goed voorstellen dat deze periode nog heel vaak door je hoofd gaat. Zeker rond deze datum.
    Zo fijn dat je je zussen hebt om dit verdriet mee te delen.
    Knuffel van mij
    Ester

    BeantwoordenVerwijderen
  43. Wat een aangrijpend verhaal, heel veel sterkte voor nu en in de toekomst. Hopelijk kunnen jij en je zussen dit snel een plaatsje geven.

    Groet,
    Jeanette

    BeantwoordenVerwijderen
  44. Wat een verhaal zeg, dit wil je toch niet he dat het zo verloopt, hopelijk heb je in dit jaar tijd gehad om dit leed al wat te verwerken...sterkte deze periode

    Groetjes, Veronique

    BeantwoordenVerwijderen
  45. Tjonge, wat een verhaal. Heb jij nou ook dat, als je terugkijkt, het soms net een soap ofzo lijkt? Iets uit een boek, iets waarvan je het zo nooit had kunnen bedenken? Net als jij hebben wij heel veel met mijn ouders, maar vooral met mijn moeder, meegemaakt. Fijn dat je je zussen hebt om dit soort dingen mee te delen. Het doet pijn he? Maar geloof me, de scherpe kantjes gaan er langzaam vanaf. Hoewel ik nog steeds niet goed over de ziekte en het sterven van mijn moeder, en mijn vader, kan praten. Iedereen verwerkt zoiets op zijn eigen manier. Maar niemand die het zo goed begrijpt als je eigen broer(s) of zus(sen). Dus super dat jullie elkaar hebben om herinneringen te delen en elkaar te troosten.

    Liefs, Debby

    BeantwoordenVerwijderen
  46. Hoi Claudia, wat een moeilijke laatste fase was dat, niet alleen voor je meoder, maar ook voor jullie. Het alsmaar moeten vooruit- en terug schakelen vergt zoveel van je he. Afgelopen dinsdag was het 4 maanden dat mjn moeder is overleden, wij hebben ook 3 maanden aan haar bed gezeten in hospice Calando.
    (Dirksland). Sterkte, meid, groetjes van een Oud Flakkeeenaar die nu in Poortvliet woont.

    BeantwoordenVerwijderen
  47. It’s really a nice and helpful piece of information. I’m glad that you shared this helpful info with us. Please keep us informed like this. Thanks for sharing.

    paxil

    BeantwoordenVerwijderen