Pagina's

Tip

Met een klik op de foto wordt deze vergroot, met 2x klik zelfs bijna paginagroot!

zaterdag 2 oktober 2010

Nog een persoonlijk stukje.



Dank jullie wel voor alle reacties op mijn vorige posten, zo veel berichten…en ik heb ze nog niet eens allemaal gelezen, ga er zo lekker voor zitten. De afgelopen twee dagen heb ik helemaal niet geblogd (vorige post stond al geagendeerd). Donderdag was een moeilijke dag.

Mijn ouders woonden vroeger bij mij in de buurt en zij liggen dan ook hier begraven, ’s morgens zijn mijn zussen eerst bij mij thee komen drinken. Bij de open haard heerlijk herinneringen opgehaald, daarna langs het graf.

Mijn oudste zus had gereserveerd voor de lunch bij Villa Augustus in Dordrecht. Jammer dat het regende want het restaurant heeft een grote tuin waar zij zelf al hun groentes kweken, moois genoeg om mooi op de foto te zetten, maar ja in de regen is dat niets. Heerlijk rustig gegeten. En toen toch wel een domper…Een grote groep dames had hier afgesproken om van een high tea te gaan genieten. Dames van een jaar op 60 (dezelfde leeftijd als mijn moeder) en ja …uit Mijnsheerenland, de woon- en sterfplaats van mijn moeder, dat was wel even slikken. Destijds was er 1 dame die vond dat wij niet goed voor onze moeder zorgden en heeft dit ook luidkeels verkondigd in het dorp, veel dames zijn gek op zulke smeuïge verhalen en geloven deze maar al te graag. Terwijl ik de afgelopen vijf jaar als een spagaat tussen mijn moeder en mijn gezin instond. Doordat mijn moeder veel, heel veel aandacht vroeg heb ik best veel dingentjes van mijn meiden moeten missen. Altijd ging oma voor. Op een gegeven moment heb ik er inderdaad voor gekozen om mijn gezin voor te laten gaan en mijn moeder de tweede plaats te geven, dit werd mij niet in dank afgenomen, terwijl de meiden mij toch ook echt nodig hebben. Je voelde gisteren gelijk aan de sfeer dat wij drietjes veroordeeld, zelfs compleet genegeerd werden, terwijl deze dames ons toch echt wel kenden. Als laatste arriveerde de “leider” van deze groep en laat dat nu net de tante van mijn man zijn, die dus wel beter weet. Na ons uitgebreid gezoend en een hart onder de riem gestoken te hebben konden de andere dames ook ineens vriendelijk doen, maar ja dan hoeft het dus niet meer. We zijn maar gelijk vertrokken. Hierna heb ik echt even doelloos door Dordrecht gelopen…

Tot nog toe hadden we nog steeds geen grafsteen voor mijn moeder gekozen. Ook hier zit uiteraard een verhaal aan vast. Mijn vader was een hele grote man van net geen twee meter, dik boven de 100 kg, rijdend in een Landrover. De steen die mijn moeder 5 jaar geleden had uitgekozen was klein, zeg maar echt klein, niet echt passend bij mijn vader dus. Stiekem hadden mijn zussen besloten om dit na de dood van onze moeder te veranderen. Een jaar hebben we in dubio gezeten en gisteren de knoop doorgehakt. Naar de wens van mijn moeder laten we bij haar exact dezelfde steen plaatsen. En voor mijn vader? Ach hij vond eigenlijk altijd alles goed wat mijn moeder deed en wilde, we laten het rusten, het is goed zo.

En nu ik zit te tikken loopt er dan ineens een traan over mijn wang, wat had ik nog graag mijn ouders langer bij me gehad. Het leven gaat door…en zij kunnen er niet meer aan meedoen.

38 opmerkingen:

  1. Sterkte meiss, goed dat je dit allemaal van je afschrijft...ouders zijn heel bijzonder en helaas moeten we ook uiteindelijk zonder ze door...dat doet om bepaalde momenten zo'n zeer

    Liefs, Veronique

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hi meissie,

    ~* Achter elke traan die blinkt

    ~* Schuilt een glimlach van herinnering ~*

    sterkte Susi

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel sterkte...
    en een hele hele dikke knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Claudia,

    Wat een vervelende mensen leven er toch op deze aardbol...mensen weten bijna nooit het echte verhaal achter een bepaalde beslissing en om dan jullie zo te negeren...bah... Gelukkig hebben jullie elkaar nog en kunnen jullie terug vallen op jullie eigen gezinnen! Sterkte gewenst!!

    Gr. Susan.
    p.s. ik zag dat ik nog geen volger was van je blog dus heb ik me meteen aangemeld!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Sterkte Claudia en heel veel moed toegewenst, liefs irma

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat jammer dat er nog steeds mensen zijn die zo makkelijk over een ander oordelen! Veel sterkte ermee!

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  7. heel veel sterkte gewenst
    en wat fijn dat jullie hier met zijn 3-en nog zo lekker over kunnen praten, koester dit!
    want het is niet altijd zo, vaak is het ruzie in de familie als ouders niet meer leven
    En laat die mensen maar kletsen, jij weet het beter en blijkbaar de tante van je man ook!
    groetjes
    Anita
    http://alle-mooie-dingen.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieverd, je doet en deed het goed!!!! Er zullen ALTIJD mensen zijn die daar een andere mening over hebben maar die mensen kun je missen als kiespijn, die doen er dus niet toe!
    Dat klinkt makkelijk, maar daar moet je jezelf bovenzetten anders blijft het steeds weer pijndoen! Wel enorm jammer dat zij nou net DAAR gereserveerd hadden.....
    De "dames"....laat ze waaien CLaudia, laat ze waaien........

    DIKKE KUS

    Lynda

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hoi Claudia,

    Je foto's zijn perfect gekozen!! Toeval dat je die kaarsen had liggen?? Alhoewel...toeval bestaat niet!!
    Doordat vorig jaar alles chaotisch verlopen is, ben je waarschijnlijk nog niet echt toe gekomen aan de verwerking????
    Vreselijk zeg, die ouwe tuttebellen(hoor ik ook bij, ben ook al iets over de 60)gelukkig kwam het goed.
    Maar kan me voorstellen dat je dag volledig verpest is! Hoeft het voor mij ook niet meer!!!!!
    Beetje afgezaagd misschien,maar ik wens je nogmaals sterkte toe.
    Dat je het maar spoedig een plekje kunt geven. Dan krijg je ook meer rust!
    Zo...en nu het weer, het word/is een pokkedag vandaag!!! Maar...morgen krijgen we zon!!!

    Liefs Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hé lieve Claudia,
    Wat naar, dat jullie uitgerekend door deze dag met geconfronteerd worden met de dames.

    Maar het klinkt misschien gek wat ik zeg, maar van boven af, is er toch iets geregeld en moest het waarschijnlijk zo zijn. Deze dames kregen een ander inzicht. Wie weet was dit nodig, om deze last van jullie af te nemen. Ergens zweefde een engeltje.

    Dikke knuffel x
    Helena

    Ps; wat een prachtig zakje met kaarsen

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ach meis, kletsen doen ze toch wel. Jij en je zussen weten wel beter wat je allemaal voor je moeder gedaan hebt. Jammer dat je uitgerekend op zo'n dag een stelletje van die "mutsen" tegen moet komen.

    Ik geef gewoon maar even een dikke knuf!

    Lieve groet,
    Colinda

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Veel sterkte Claudia...fijn dat je dit met je zussen kunt doen!

    Mooi beschreven!

    Groet
    Alma

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik heb even bij moeten lezen Claudia en het grijpt me erg aan. Ik ken het, het oordeel van andere dat je het niet goed hebt gedaan. Maar waar waren zij in die tijd. Lekker blijven negeren en wanneer jullie denken dat het goed is....dan is het goed. Sterkte meis.X

    BeantwoordenVerwijderen
  14. laat de tranen maar rollen, dat is heel begrijpelijk, het is niet niets. Heel veel sterkte en fijn dat je dit met je zussen kunt delen. Alsnog een fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Heel naar die mensen die het altijd voor een ander zo goed weten. Ik vind het knap wat je hebt gedaan. Mijn moeder heeft voor mijn oma gezorgt. En ik weet dat, dat lood zwaar was en zij had toen geen kinderen meer die thuis woonde. Ze was op het eind helemaal op. Dus petje af wat je hebt gedaan.
    En wat kan je iemand missen, ik heb dat met mijn oma heel erg.
    Sterkte!
    Liefs Katja

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Lieve Claudia
    Het is goed om even alles 'weg'te schrijven en laat die tranen maar even gaan ,zal je goed doen.Vreselijk jammer dat jullie die vrouwmensen nu net op deze dag tegen moesten komen .Je hebt de wetenschap dat jij en je zussen het goed gedaan hebben ,houd dat altijd in gedachten ,sta boven dit soort zielige mensen ,ze zijn het niet waard om je er verdrietig over te maken.
    Liefs en sterkte ,Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Heel veel sterkte, en trek je van mensen niets aan.
    Jullie weten zelf dat jullie alles hebben gegeven voor jullie ouders.

    Liefs Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wat ontzettend jammer dat die reservering van die groep gelijk viel met jullie komst. Wat kunnen mensen elkaar toch pijn doen door hun veroordelingen. Weet dat je het goed gedaan hebt Claudia. Hou daaraan vast en laat de mensen maar praten en denken. Jullie weten als geen ander hoe het allemaal was.
    Kan me voorstellen dat het gemis enorm groot is. Mijn vader loopt op het ogenblik nogal te tobben met zijn gezondheid, en als ik denk dat ik mijn ouders zou moeten missen wordt het donker in mijn hart.
    Ik wens je veel sterkt toe hoor.
    Liefs Ester

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Rouw is niet met een jaar over en soms vraag ik me af óf het ooit wel over gaat. Jij bent allebei je ouders al verloren en dan is het 'nooit meer' zo onherroepelijk hè? Dan ben je niet alleen je ouders kwijt maar ook je ouderlijk huis, je laatste verbinding met je jeugd van mensen die er áltijd voor je waren. Ik heb m'n moeder nog maar elke keer als ik bij haar ben denk ik aan de tijd dat we ook haar gaan verliezen.. Fijn dat je je zussen nog hebt en dat jullie samen kunnen herdenken en herinneringen kunnen ophalen.
    Nee, de dood went nóóit! Dikke knuffel en wees de komende tijd maar lief voor jezelf, dat heb je nodig.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Och och och allerliefste Claudia, al tijden heb ik geen blogs kunnen lezen en nu eindelijk al je post en kunnen bijlezen... Er blinkt van mij een traan met je mee en ben er helemaal ontroerd van. Op de wijze je moeder is overleden en jij lieverd er eigenlijk nog helemaal van ondersteboven ben. Het zou eigenlijk pas raar zijn als je dat niet was waarom?... Omdat we eigenlijk nooit een ouder kunnen missen en je laat ons eigenlijk al héél goed lezen hoeveel je van je ouders houdt!
    En lieverd ze doen echt wel met je mee, in je hart neem je ze overal mee naar toe, wat je aan het doen bent, welke weg je inslaat en trots zijn ze op je, daar geloof ik in. Zo jammer van die dame wat is daar nou toch altijd het doel van, zij kan nooit in de "keuken" kijken en ik zeg maar altijd zo als met zo'n vinger wijzen van "kijk die 's"... hoeveel vingers wijzen er naar haarzelf? Ik weet het doet zeer als ze dingen zeggen waar ze geen weet van hebben wat er allemaal afspeelt en wat fijn dat die tante naar je toe is gekomen, dat betuigd toch wel hoe de persoon is dat moet ze nog leren denk ik maar zo.
    Vind het al bijzonder moedig dat je het zo mooi omschrijft op je blog en lieverd die kaarsen lekker aansteken om dat warme familie licht van je ouders altijd te doen schijnen en hoop dat dit warme licht je een lach op gezicht mag geven, ze hebben nu rust en vooral geen pijnen meer!
    Als je naast me stond had ik jou een bemoedigings knuffel gegeven maar ook een hele lieve, want dat ben jij hoor!
    Van mij heel veel liefs en warme herfstgroeten draag ze overal maar mee in je hart om jouw levensplaatje nog mooier te maken, dikke zoen Cin

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Zie zuslief, en je eigen beslissing is altijd de beste, omdat deze van jezelf is....
    Knuffel, Margot

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Hoe is het mogelijk dat je net op dezelfde plaats de groep met "teutebellen" tegen moet komen. Gelukkig was de "leider" een tante van je man, die kan misschien de rest hun ogen openen...

    Maar eigenlijk zouden ze allemaal beter moeten weten, kletspraatjes gaan altijd snel en hard en over de top, de waarheid zit totaal aan de andere kant...

    Maar ja, daar heb je nu niets aan.. je voelt je rot... het doet pijn... extra omdat die dames gewoon wèl bij hun dochters kunnen zijn...

    Fijn dat je alles zo van je af kan schrijven en dat je met je zussen zo'n warme band hebt!

    Een heel fijn, gezellig weekend met je meiden en je man!! Geniet er van, het zonnetje schijnt hier een beetje, misschien bij jou ook wel!!

    Liefs en groetjes, Collie

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Wat kan de mening van een stel bevooroordeelde mensen tóch ongewild veel invloed op je hebben hè?! Je wist dat je de juiste beslissing had genomen en toch doet het pijn als je ze dan later op zo'n manier tegenkomt.
    Als het voor jou goed voelde, dan wás het goed!
    Dikke knuffel voor een liefhebbende moeder!!
    Groeten, Corine(THUIS)

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Lieverdje wat een verhaal.....die dames moesten zich rotschamen....en ja als mensen zeggen dat je het niet goed dat is helemaal erg........waar halen ze het lef vandaan.........mijn moedertje word 81 jaar vrijdag...ik loop al 21 jaar achter haar aan te hobbelen...als er iemand tegen mij zou zeggen dat ik het niet goed doe nou geloof me ik vlieg ze aan !! echt....mijn lieve moeder die eigenlijk mijn moeder niet meer is maar in haar eigen wereldje leeft...bezoek ik elke week.....en meid dat heeft wat tranen gekost tot nu toe...ik ben blij dat ze er nog is.....maar ach ik zie haar zo vedrietig zijn ze wil echt niet meer.......ik kan niet meer met haar praten.......en dat is zo moeilijk en hard al die jaren ......en weet je wat ik zo erg vind...voor de buiten wereld fam en vrienden en kennissen is ze al dood...niemand die naar haat vraagt echt zo hard zijn mensen.......ze kunnen er niet tegen zeggen ze dan hoe ze nu is......maar tis en blijft je moeder..........mijn vader is al bijna 17 jaar er niet meer.....dus ik weet hoe erg het is........lieverdje sterkte !!! dikke knuffel van mij...

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Lieve Claudia,

    Er blijven altijd mensen waar je het nooit goed bij doet. Die zullen er blijven! Zolang jij van binnen een tevreden gevoel hebt met wat je gedaan hebt en wat je aan beslissingen hebt genomen is het goed. Ik weet hoe moeilijk het is uit ervaring, ooit leek het of we door zo'n gelijke situatie géén gezinsleven meer hadden.

    Kop op meid!!!! Heel veel sterkte!

    Liefs,
    Ellen

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Claudia,
    Het leven gaat inderdaad door.
    Wat jullie is overkomen is ook niet terug te draaien.
    Achter je rug om praten doen mensen altijd en ook van de mensen waar je het niet van verwacht.
    Het is heel moeilijk om dat soort praat te negeren.
    Het raakt je tot diep in je ziel.
    Maar je vader en moeder leven door in jou en je zussen. Maar ook in je kinderen en die zijn heel belangrijk.
    Het missen gaat niet over van je ouders,het krijgt een plaats.

    Ik wens je heel veel sterkte toe en hoe moeilijk ook, laat ze praten.

    Lieve groet,
    Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Wat een aangrijpend verhaal weer, Claudia..En wat een lieve racties hierboven; daar sluit ik me graag bij aan
    Liefs, Nieneke

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Hoi Claudia,

    Wat jammer dat je dag zo verdrietig is gelopen. Nu aan de leuke herinneringen denken die je aan je ouders hebt :-)!

    Lieve groet, Madelief

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Er zullen nog héél wat tranen vloeien...dat weet ik zeker.
    Maar als ik het zo lees heb jij de juiste beslissing genomen.
    Mensen praten té makkelijk....en laat ze maar..het zegt meer over hun dan over jou moet je maar denken.

    herinner je de fijne dingen....en laat alles een plekje vinden.
    Sterkte meissie....lieve groet Carla.

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Die tranen zijn helemaal niet erg, integendeel vecht er niet tegen maar laat ze gaan. Dat helpt en praat er veel over.
    En laat je niet van de wijs brengen door die andere dames, jij weet zelf wel beter.

    Lieve groet,
    Jeanette

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Laat je niet van de kaart brengen maar volg je eigen gevoel!
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Mensen kunnen zo kwetsend en veroordelend zijn. Maar laat je er niet door uit het veld slaan. Het is het niet waard. Het lijkt me zo moeilijk om beide ouders te moeten missen. Die van mij worden ook een dagje ouder en ik ben er veel mee bezig de laatste tijd. Ik zou niet weten wat ik moet beginnen zonder ze.
    Nou, heel veel sterkte meis. Ik hoop dat de post je één dezer dagen een beetje kan opfleuren. Het pakketje is onderweg..
    Lieve groet, Renny

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Het blijft moeilijk he, je ouders moeten missen. Maar laat je vooral geen schuldgevoel aanpraten hoor, zo te horen is dat echt nergens voor nodig en ben je er altijd voor je moeder geweest. Je kunt niet meer doen dan je best. Achteraf vraag je je weleens af of je bepaalde dingen niet anders had kunnen of moeten doen en ligt dat schuldgevoel op de loer. Maar je hebt gedaan wat je kon. Jij weet dat en je moeder weet dat. Niemand anders doet er verder toe. Koester maar liever alle mooie herinneringen, zodat ook die laatste, moeilijke maanden vervagen en alleen het beeld overblijft van wie je moeder echt was, van voor ze ziek werd.

    Heel veel sterkte meid!
    Liefs, Debby

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Hallo Claudia,
    was für eine tolle Idee!!!!
    Ganz viele liebe Grüße, Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Oh wat een verdrietig verhaal...en wat jammer dat je je lieve ouders moet missen.
    Ouders kunnen eigenlijk nooit gemist worden en het is altijd veel te vroeg.
    Sterkte en liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  36. denk alleen aan de mooie momenten Claudia dat verzacht misschien het gemis een beetje!

    liefs Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  37. Heel veel sterkte, lieve Claudia. Ik vind vooral de eerste foto prachtig, ga je idee onthouden! xxx

    BeantwoordenVerwijderen