Mijn moeder

In laatste jaren van het leven van mijn moeder ging zij heel erg achteruit, na 5 keer kanker overwonnen te hebben, een hersenvliesontsteking en epilepsie heb je heel wat achter de kiezen. Niet alleen lichamelijk lukte het allemaal niet zo goed meer ook geestelijk raakte ze een beetje de weg kwijt, wat ons zussen weleens tot wanhoop dreef. Achteraf kunnen we er nu wel om lachen maar toen…

Nadat autorijden echt niet meer ging moest zijn zich met een scootmobiel gaan verplaatsen. Met mijn moeder zelf was natuurlijk niets aan de hand maar ja hè, soms hebben “ze” zomaar besloten om de wegen te veranderen. Dit deden “ze” vast om haar te pestten, maar mijn moeder liet zich hieronder niet klein krijgen. Wat nou? Als ik de weg niet meer weet dan ga ik toch gewoon over de “grote” weg naar huis. Wat nou? Dat mijn scootmobiel maar 16km/u rijdt dan wachten die automobilisten, die daar graag 80 km/u wilden rijden, maar gewoon op mij. Gelukkig was het een collega weggebruiker op een gegeven moment gelukt om haar klem te rijden en de politie te waarschuwen. Mijn moeder werd in tranen afgevoerd. Het hele dorp sprak over de actie van deze vrouw en als deze vrouw dan je moeder is…

Haar kleinzoon had echter minder last van gene. Tijdens zijn spel met vriendjes kwam zijn oma op haar scootmobiel voorbij, waarna hij trots uitriep: “Gaaf karretje heeft mijn oma hè?”

Toch weerhield mijn moeder zich er naar haar eerste actie zich er niet weer van gewoon weer op pad te gaan. Mijn winkeltje was haar bestemming. Onderweg vanuit Mijnsheerenland naar Oud-Beijerland kwam zij echter een bordje tegen met Zinkweg en daar had ze wel eens van gehoord. Haar koers was bepaald, helaas leidde deze niet naar mijn winkeltje.

Mijn zus in ik hadden echter juist deze, normaal heel rustige dag, besloten om de winkel totaal op zijn kop te zetten. Linksvoor naar rechtsachter en zo meer. Net vol goede moed begonnen en de winkel uiteraard totaal overhoop, ging de telefoon…”Met de politie van Oud-Beijerland, wij hebben Uw moeder ergens in de polder met haar scootmobiel van de weg gehaald. Wilt U zo vriendelijk zijn haar even op het bureau op te komen halen? “ Heeft ooit iemand anders wel eens zijn moeder van het politiebureau moeten komen ophalen?

Toen haar kleinzoon de maandag erop weer eens een van dit soort verhalen over zijn oma in het kringgesprek vertelde, wilde zijn juf hem niet geloven.

Oefening baart kunst!

Ik vind het zo moeilijk om mooie foto’s te maken. Het toestel “doet” gewoon niet wat ik wil. Een mooi hoekje krijg ik niet sfeervol op een plaatje. Wel flits, geen flits, lampje extra aan, kaarsje uit… Ik probeer van alles en toch ben ik niet echt tevreden. Na nog een beetje bewerken in Picasa ziet het er dan toch wat sfeervoller uit, maar tevreden ben ik nog niet, maar het heeft me in ieder geval lekker bezig gehouden. Oefening baart kunst en hopelijk ook ooit bij mij!

Serviezen, serviezen, serviezen...

Iedere gek zijn gebrek. Alhoewel de meeste mensen kijken er niet eens meer van op als je valt voor ieder paar schoenen of iedere mooie tas die je tegenkomt. Er zijn toch uitzonderingen.

Ik bezwijk voor een mooi servies.

Uiteraard heb ik een bijpassend servies voor alle gebruikelijke feestdagen zoals kerst, Pasen maar ook sinterklaas. In een piepklein winkeltje in Noord-Frankrijk kwam ik een echt asperge servies tegen. Scoren dus. Alleen nog een kleine aanvulling van Ikea en klaar ben ik. Ikea is zo gek nog niet. Voor weinig geld kun je er toch nog leuke dingen op de kop tikken.

Aardbeien eten wij van ons servies gedecoreerd met aardbeien, uiteraard met bijpassende servetten. En ook voor de pasta heb ik borden met een bijpassende schaal uitgezocht. Gewoon door de weeks heb ik de keuze uit divers serviesgoed van Greengate. Geweldige decors en kleuren en allemaal met elkaar te combineren. Dat is lekker makkelijk. Het standaard Albert Heijn Wedgewoodservies staat uiteraard ook bij ons in de kast. En aangezien ik niet alleen gek ben op serviezen maar ook op letters kon ik een Xenos servies met tekst ook niet in de winkel laten staan.

Patatdag nuttigen wij van borden gedecoreerd met patat en voor in de tuin heb ik destijds een speciaal groen tuinservies aangeschaft. (Weet alleen nu even niet waar dit gebleven is?) Uiteraard ontbreken fondueborden en mosselborden ook niet aan mijn verzameling. Maar deze kunnen ook gecombineerd worden. Wel zo makkelijk dus…

Op hoogtijdagen kan ik helemaal los gaan. Als basis gebruik ik mijn Edme PlainWedgewood aangevuld met kristallen glazen en zilveren details. Mooi tafelkleed en bijpassende servetten en ik voel me de koning te rijk. Kandelaars maken het dan helemaal af.

Soms ben ik bij iemand op de thee en zie dan allemaal verschillende bekers. Hoe kan iemand tevreden zijn met zo’n ratjetoe. Alhoewel de thee smaakt er niet minder lekker door en zo’n mengelmoesje is dan toch ook wel weer erg leuk. Op naar de winkel dus.

Theedrinken is bij ons thuis helemaal een hot item en ik bezit hiervoor dan ook maar liefst 4 verschillende serviezen. Op de eettafel in de eetkamer staat het beige stippen servies van Greengate al paraat en in de woonkamer op onze eettafel staat een echte collectoritem van Pickwick en in de kast een theeservies van het ontwerpduo Blond. Uit mijn rood/wit/blauwe periode stamt nog een theepot met bijpassende bekers met de Amerikaanse vlag. Deze komt die zo heel vaak meer uit de kast maar wegdoen is toch zonde.

Helaas is mijn gezin iets minder blij met mijn verzamelwoede. Plaats is de keuken voor de boodschappen is er met al die serviezen toch echt niet echt meer. En waar zij die serviezen dan toch voor? Om van te eten misschien…?

Mijnsheerenland

Alweer vijf jaar geleden is mijn vader overleden en afgelopen najaar is ook mijn moeder overleden en ja wat te doen met ons ouderlijk huis? Inderdaad, te koop zetten…

Met veel verdriet zal ik afscheid nemen van “Het Huis van mijn Jeugd”. Vele herinneringen, dromen en ervaringen op weg naar volwassenheid. Gelukkig loopt het op het moment niet met de huizenverkoop en kan ik het nog even koesteren. Maar ja het is natuurlijk wel de bedoeling dat het uiteindelijk verkocht gaat worden. Maar voor nu…, laat alles nog maar even zoals het is!

Lievelingsluchtje

Mijn lievelingsluchtje: India Hicks van Crabtree & Evelyn!

India Hicks, een Engelse Lady, moeder van drie zoons en een dochter, model, bruidsmeisje tijdens het huwelijk van prins Charles en wijlen prinses Diana, fotograaf, presentatrice en schrijfster, woont op de Bahama’s. Wat wil je nog meer? Zij is in 2006 een samenwerkingsverband aangegaan met Crabtree & Evelyn waarna haar geurlijn India Hicks Island Living is gelanceerd.

Kent u het eiland gevoel: het licht en de warmte van buiten, het zingen van oceaan, het briesje dat bij zonsondergang over uw veranda waait, en die de geur van tropische bloemen, bomen en fruit brengt? Dat is de geur van Island Living. India Hicks en Crabtree & Evelyn maakten gebruik van eiland wijsheid, en verwerkte in de bad en body producten een overvloed van natuurlijke ingrediënten. Niet alleen een lijn voor de persoonlijke verzorging maar tevens een geurlijn voor Uw huis: Casuarina.

Na het succes van haar eerste geurlijn werd haar tweede lijn geïntroduceerd. Inda Hicks Island Night; de heerlijke geur van een maanverlichte tropische tuin.

Neem ook eens een kijkje op de website van India Hicks zelf: www.indiahicks-islandliving.com

Of bekijk dit werkelijk betoverende filmpje, woorden zijn overbodig, je kunt het luchtje bijna ruiken...

Maria

Dan heb ik wel eindelijk de knoop doorgehakt. Wat nu te schrijven?

In de auto weet ik altijd hele verhalen op te schrijven maar als dan puntje bij paaltje komt en ik daadwerkelijk achter mijn toetsenbord zit, komt er geen letter meer te voorschijn

Ooit moet je een begin maken.

Eerst stond ze in de winkel en nu staat ze bij mij. De maagdelijk witte Maria…Nu maar hopen dat ze een beetje over me waakt nu alle twee mijn ouders er niet meer zijn.

Zo’n mooi hoekje in huis geeft wel weer inspiratie om verder te gaan om mijn huis weer een gezellig thuis te maken. Dat was er in combinatie van de winkel en kantoor een beetje bij ingeschoten. Welkom terug!

Ik ben om!

Sinds afgelopen winter geniet ik iedere dag weer van alle mooie foto's die door de blogdames geplaatst worden. Ik vind het zo knap van iedereen en beleef hier heel erg veel plezier aan. Nu zelf ook de stoute schoenen aangetrokken en het toestel van mijn man ter hand genomen. Pfff…dat viel nog niet mee zeg! Dochterlief heeft me een beetje de grondbeginselen van Picasa uitgelegd. En zie hier het resultaat: mijn eerste fotocollage!!

Ik ben om!