PIF-away

Helaas heft mijn oproepje voor mede-piffers maar 2 kandidaten opgeleverd. De cadeautjes heb ik inmiddels aan de beide dames verzonden. Ik hoop dat ze er blij mee zullen zijn. Het geeft toch een beetje vreemd gevoel in buik om iets door mijzelf in elkaar geknutselds aan iemand anders te geven.

Rest mij nog om iedereen een heel fijn weekend toe te wensen.

Liefs Claudia

P.I.F.

Echt hebberig ben ik, de afgelopen periode heb ik me twee maal aangemeld voor een PIF, maar eentje is niet doorgegaan en van de andere heb ik niets meer gehoord. Wie vraagt wordt duidelijk overgeslagen. Maar nu krijg ik niet alleen graag maar geef ik ook graag iets wel. Bij Marga van Losimi was het eindelijk raak. Afgelopen dinsdag heb ik mijn PIF-cadeautje van haar mogen ontvangen. Het principe van PIF is dat je een zelfgemaakt cadeautje van iemand ontvangt, de gever een cadeautje terug stuurt en ook nog drie cadeautjes aan personen die zich hiervoor opgegeven hebben via een reactie. PIF is een afkorting van Pay It Forward, nu begrijp ik het woord Pay niet helemaal omdat het een zelfgemaakt cadeautje betreft, maar dat zal wel aan mij liggen. Nu ben ik uiteraard op zoek naar medepiffers. Zijn er misschien dames die het leuk vinden om een door mij zelfgemaakt cadeautje te ontvangen en als tegenprestatie dan weer iets zelf gemaakts en daar hoef je echt niet alles voor uit de kast te trekken hoor (wie het kleine niet eert is het grote niet waerd, tenslotte), aan mij te retourneren?



Van Marga ontving ik een washandje met mijn naam erop, een mooie kaart, een zakje met een heerlijk geurend stuk zeep erin en dan ook nog drie aller schattigste kleine roze rozenkaarsjes. Precies in mijn lievelingskleur, ik ben helemaal blij! En Marga jouw cadeautje is naar je onderweg hoor!

Herfst

Ik loop dit jaar een beetje achter de feiten aan merk ik wel. Ben eigenlijk net een beetje aan de herfst gewend, als dan weer wel een dag is met blauwe luchten, het zonnetje en zonder regen, duiken de eerste kerstblogs alweer op. Kerst is voor mij echt nog wel een beetje te vroeg hoor, ik dompel meer eerst nog onder in de herfst, die met die met de blauwe luchten, het zonnetje en zonder regen dan hè!

Dochters

Laat ik bij het begin beginnen.

Mijn oma had twee dochters, mijn moeder en mijn tante. Mijn moeder heeft zelf drie dochters gekregen maar ook mijn tante kreeg drie dochters. Als oudste van het stel heb ik twee dochters gekregen. Als derde kleinkind werd er wederom een meisje geboren. Inmiddels zijn er in de totale familie ook twee jongentjes geboren. De betovering is nu verbroken maar dat wist ik destijds nog niet.

Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik van mijn oma een luiertruitje met een heel schattig kraagje. Bij het geven van dit cadeau sprak mijn oma haar wens uit dat er nu toch maar eens een jongentje geboren moest worden en dan een truitje met een kanten kraagje geven, de link begreep ik niet helemaal. Een dochter werd geboren en ze heeft het truitje gedragen. Tijdens de geboorte van mijn tweede werden de babykleertjes alvast opgewarmd op een kruik. Een tweede dochter werd geboren. De kraamhulp moest opnieuw een truitje verwarmen want uiteraard kreeg ook zij het bewuste truitje met het schattige kraagje aan.

Aan het shoppen met mijn zussen liep ik tegen deze lijstjes aan, die wilde ik hebben! Ik wist gelijk wat ik hier mee wilde. Een compositie was snel gemaakt en nu kan ik iedere dag genieten van de mooiste pakjes van mijn meiden.

Afscheid van Bo Butiek

Ik weet het nog niet, niets zo veranderlijk als de mens. Of het moet het weer zijn…

In februari van dit jaar ben ik met mijn blog begonnen, een verzameling van veel toch vrij persoonlijke stukjes. Ik ben echter gestart onder de naam Bo Butiek. Bo Butiek en ik was 1, inderdaad was. Webwinkel Bo Butiek is overgenomen door iemand anders en is nu dus ook van iemand anders. Maar ja mijn blog, dat ben ik.

Mijn plan was om mijn blog te verhuizen. Nieuwe naam en klaar…Maar zo gemakkelijk is het niet als ik de antwoorden op de vraag in mijn vorige post lees. Lieve meiden bedankt daarvoor.

Nu ben ik toch een beetje aan het twijfelen geslagen. Ik zou het heel erg jammer vinden om alles kwijt te raken. Al jullie lieve, leuke en spontane reacties, ik ben er namelijk gek op.

Vooralsnog reageer ik nu onder mijn eigen naam en heb bovenaan mijn blog ook maar Claudia neergezet. Zelfs een foto van mezelf geplaatst. Op deze manier afscheid van Bo Butiek, dan nog wel niet helemaal maar wel al een beetje.

Vraag

Ik heb een vraag aan jullie.

Ik zou mijn blog graag willen verhuizen (ander blogspotadres), maar dan wel met alles erop en aan. Kan dat (en dan ook graag met de tip hoe)?

Liefs Claudia

Liefde is….

Liefde is….een deel van je schuur afstaan als knutselkamer voor mij. Jawel manlief is begonnen met het aanpakken van de schuur en dan niet gewoon opruimen maar gelijk verbouwen. Hij heeft het plan opgevat de ruimte onder te verdelen in drie aparte ruimtes. De helft voor hem, de andere helft als knutselkamer en bijkeuken.

Maar ja dan heb je wel knutselspullen nodig, anders valt er weinig te knutselen. Lekker speuren op het wereld wijde web dus. Maar dat wereld wijde web is toch wel iets te groot voor mij, blogland is groot genoeg. Goed geslaagd bij Ilse en Marjo. Nu wil ik alle foto’s op mijn blog zelf maken en toen vanmorgen het pakketje van Marjo door de postbode bezorgd werd, heb ik er gelijk foto’s van gemaakt. Sorry Ilse bij jouw pakket had ik me niet kunnen beheersen en zijn de foto’s erbij ingeschoten. Maar ik ben niet minder blij met de spullen hoor, terwijl ik ook nog gewoon weet wat er in zit. Het blijft een raar fenomeen dat hebberige van me. Van beide dames heb ik er ook nog een cadeautje bij gekregen, nog meer te knutselen dus.

Zodra mijn knutselkamer af is kan ik nog een toegift geven op mijn serie: Een kijkje in ons huis en zal ik zeker foto’s plaatsen. Voor nu is het nog even afwachten dus, maar ik kan al wel verklappen dat het heel erg mooi wordt, maar dat is die liefde waarschijnlijk!

Dank je wel Renny!

Daar ben ik weer, de knop ging vannacht ineens om. Ik heb er weer zin in. De afgelopen week was ik er gewoon even niet, heel veel gedacht aan vorig jaar, de periode waarin mijn moeder stierf. Boos op iemand die valse verhalen over mij en mijn zussen de wereld in hielp. Dank jullie wel voor alle lieve woorden in jullie reacties. Een veelgehoord advies was: “Leg het naast je neer, jij weet wel beter.” En zo is het maar net: “Ik weet het beter en laten we de rollen zelfs maar even omdraaien. Door haar inmenging in mijn moeder in een veel te onveilige situatie gebleven, juist zij had de situatie verkeerd ingeschat en een en ander had misschien niet eens hoeven gebeuren.” Wraak… ik weet het niet, ik voel me er in ieder geval goed bij.

Het voelt vandaag zelfs een beetje als een nieuw begin. En wat past er beter bij een nieuw begin dan een cadeautje. Een cadeautje dat ik gekregen heb van Renny van Bizzy@Home. Ik ben hier zo ontzettend blij mee, juist nu was het voor mij extra leuk om een cadeautje te ontvangen. Lieve Renny ik wil ik hier nogmaals bedanken.

Het is dat ik moet werken vandaag (er is het een en ander blijven liggen ja) anders was ik me weer volop in blogland gaan begeven.

Nog een persoonlijk stukje.

Dank jullie wel voor alle reacties op mijn vorige posten, zo veel berichten…en ik heb ze nog niet eens allemaal gelezen, ga er zo lekker voor zitten. De afgelopen twee dagen heb ik helemaal niet geblogd (vorige post stond al geagendeerd). Donderdag was een moeilijke dag.

Mijn ouders woonden vroeger bij mij in de buurt en zij liggen dan ook hier begraven, ’s morgens zijn mijn zussen eerst bij mij thee komen drinken. Bij de open haard heerlijk herinneringen opgehaald, daarna langs het graf.

Mijn oudste zus had gereserveerd voor de lunch bij Villa Augustus in Dordrecht. Jammer dat het regende want het restaurant heeft een grote tuin waar zij zelf al hun groentes kweken, moois genoeg om mooi op de foto te zetten, maar ja in de regen is dat niets. Heerlijk rustig gegeten. En toen toch wel een domper…Een grote groep dames had hier afgesproken om van een high tea te gaan genieten. Dames van een jaar op 60 (dezelfde leeftijd als mijn moeder) en ja …uit Mijnsheerenland, de woon- en sterfplaats van mijn moeder, dat was wel even slikken. Destijds was er 1 dame die vond dat wij niet goed voor onze moeder zorgden en heeft dit ook luidkeels verkondigd in het dorp, veel dames zijn gek op zulke smeuïge verhalen en geloven deze maar al te graag. Terwijl ik de afgelopen vijf jaar als een spagaat tussen mijn moeder en mijn gezin instond. Doordat mijn moeder veel, heel veel aandacht vroeg heb ik best veel dingentjes van mijn meiden moeten missen. Altijd ging oma voor. Op een gegeven moment heb ik er inderdaad voor gekozen om mijn gezin voor te laten gaan en mijn moeder de tweede plaats te geven, dit werd mij niet in dank afgenomen, terwijl de meiden mij toch ook echt nodig hebben. Je voelde gisteren gelijk aan de sfeer dat wij drietjes veroordeeld, zelfs compleet genegeerd werden, terwijl deze dames ons toch echt wel kenden. Als laatste arriveerde de “leider” van deze groep en laat dat nu net de tante van mijn man zijn, die dus wel beter weet. Na ons uitgebreid gezoend en een hart onder de riem gestoken te hebben konden de andere dames ook ineens vriendelijk doen, maar ja dan hoeft het dus niet meer. We zijn maar gelijk vertrokken. Hierna heb ik echt even doelloos door Dordrecht gelopen…

Tot nog toe hadden we nog steeds geen grafsteen voor mijn moeder gekozen. Ook hier zit uiteraard een verhaal aan vast. Mijn vader was een hele grote man van net geen twee meter, dik boven de 100 kg, rijdend in een Landrover. De steen die mijn moeder 5 jaar geleden had uitgekozen was klein, zeg maar echt klein, niet echt passend bij mijn vader dus. Stiekem hadden mijn zussen besloten om dit na de dood van onze moeder te veranderen. Een jaar hebben we in dubio gezeten en gisteren de knoop doorgehakt. Naar de wens van mijn moeder laten we bij haar exact dezelfde steen plaatsen. En voor mijn vader? Ach hij vond eigenlijk altijd alles goed wat mijn moeder deed en wilde, we laten het rusten, het is goed zo.

En nu ik zit te tikken loopt er dan ineens een traan over mijn wang, wat had ik nog graag mijn ouders langer bij me gehad. Het leven gaat door…en zij kunnen er niet meer aan meedoen.

Daar ben ik MOOI klaar mee.

Karin van het blog MOOI heeft een nieuw idee om tikkertje te spelen. Degene die getikt wordt moet een herfstrecept op haar blog plaatsen. Geef ik als reactie: “Wat een leuk idee!” vraagt ze mij ook gelijk om een recept, terwijl ze Lia van I found my Home al getikt heeft. Daar ben ik MOOI klaar mee! Tikt Lia me ook nog een keer…, 2x getikt, 2 recepten dus.

Maar ik ben niet voor 1 gat te vangen en heb afgelopen weekend lekker gekookt. Zaterdagavond mosterdsoep en zondag gehaktbrood. Vind ik beide wel een beetje herfstig klinken dus bij deze!



Recept Mosterdsoep

3 aardappelen in blokjes fruiten in olijfolie, peper, zout en een eetlepel mosterd (met pitjes)erbij. Na drie minuten drie in ringen gesneden preien meebakken. Afblussen met een liter kippenbouillon (van tablet) en 20 minuten laten koken. Het geheel pureren met de staafmixer, een pakje kookroom (light) en nog twee eetlepels mosterd erdoorheen en klaar is Kees, oh nee Karin! Lekker met zelfgebakken krentenbollen. Het recept hiervoor heb ik ooit op het blog van Marion gelezen. Weet alleen niet meer welke, waarschijnlijk Eethuis.



Recept Gehaktbrood

Een kilo mager rundergehakt mengen met een half potje pesto, drie beschuiten, drie eieren en geroosterde pijnboompitjes. Mengsel in een cakevorm een uur in de oven zetten. Na afloop kun je de olie uit de pesto uit het blik laten lopen. Lekker met zelfgebakken Ciabatta, van een klant en klaar mix en ijsbergsla. De andere helft van de pesto mengen met 3 eetlepels (magere) yoghurt en 3 eetlepel mayonaise (Remia Friteslijn) voor een lekker sausje erbij!

Zoals je ziet ben ik van de gemakkelijke keuken. Karin en Lia kiezen jullie maar uit welke je het meest geschikt voor de herfst vind!

Rest mij nog aan Bonnie van Bonjade te vragen of ze ook mee wil doen. Het is al echt herfst op haar blog dus een herfstrecept zal hopelijk ook wel lukken. Bonnie die je mee?