
Follow my blog with Bloglovin
Een moeilijke biecht, op dit moment tijdelijk een uitkering nodig om te kunnen leven. Nog geen bevestiging gekregen of ik dit dan ook echt ga krijgen, het bijbehorende traject is opgestart. Op een donderdag moest ik in navolg van dit traject aan de slag bij een bedrijf van de gemeente in Rotterdam. Vaag ja, maar ik heb strikte geheimhoudingsplicht moeten tekenen, begreep in eerste instantie de noodzaak ervan niet, nou na mijn eerste werkdag nu wel!
Gesommeerde tijd aanwezig zijn: 7.30 uur, afspraak=afspraak, anders word ik op mijn uitkering gekort. (Niet dat ik die al heb, maar bij wijze van spreke dan maar). Netjes op tijd wachtend aan een tafeltje in gesprek geraakt met een “collega”. Hij moest bij ditzelfde bedrijf zijn taakstraf na 5 jaar detentie uitvoeren. Even slikken.....
Om 8.30 uur opgehaald, afpraak=afspraak?, om mijn werkschoenen te gaan passen, foto te maken voor bij mijn nummer, alleen van voren, niet ook van opzij.... en een kluissleutel.
Moet nog even wennen aan de geldende normen en waarden! Wil ik plassen in de pauze word me uitgelegd dat dat zonde is van je tijd om in je pauze te doen....
Pauzes die worden ingeluid met een bel waarna de meute die van te voren staat te wachten in beweging komt. Ben ik in een film beland, nee het is echt….
‘s Middags een soort van undercoverbossactie blunder: in gesprek met iemand op de werkvloer over mijn ervaring op mijn eerste dag antwoord ik lachend: "Wie treft er nu zo'n baas waarvan je op je eerste werkdag zulke schoenen krijgt, heb ze al gedeeld met mijn vriendinnen, deze ontbraken nog in mijn collectie...." Verder gesprek over dit werkproject in het algemeen, gewoon leuk en gezellig maar bovenal kritisch. Kunnen jullie wel raden zeker met wie ik in gesprek was.....