Prijsvraag

Ik zou ik niet zijn om mijn eigen draai te geven aan
Bloemen op Woensdag. Mijn bijdrage is deze prijsvraag: Welke bloem is dit?





En dan niet dat ie niet mooi is, ook bloemen zijn wel eens niet mooi. En om een klein tipje van de sluier op te lichten; het is wel een nuttig bloempje.

Onder de goede inzendingen zal ik iets leuks verloten. Wat, dat blijft nog even een verrassing!

Het vervolg

Jasmijn wil je eens even dat pakje van gisteravond naar beneden halen. Na een hoop gesputter haalt ze het pakje. Ik laat haar hardop voorlezen wat er op staat. Na gemopper doet ze ook dit. Maar het is uiteraard niet leuk om hardop voor te lezen: “Van roken ga je dood en van roken krijg je kanker.” Ik vertel haar mijn verbazing. Een opa en oma verloren aan kanker, het gemis van hen geeft nog elke dag verdriet en dan zelf het met je eigen leven niet zo nauw nemen. Ik begrijp het niet, echt niet, kan er eigenlijk niets van zeggen. Zelf veel gerookt tot aan mijn zwangerschappen. Tijdens het doen van de zwangerschapstest waarvan de uislag 5 minuten op zich liet wachten een sigaret gerookt, wat ook 5 minuten duurde. Kijken naar de uitslag van de test en constateren dat dit dus de laatste was…Papa is op zijn 15e begonnen en nu net op zijn 45e gestopt. Wat een commentaar had ze regelmatig op hem, hij stonk, zag grijs….Nee iets ervan zeggen kan ik niet, maar ik blijf me wel verbazen dat juist zij begonnen is. En deze verbazing heb ik met haar gedeeld.

Of ik het goed gedaan heb, ik weet het niet, ze was wel op de rand van tranen, hopelijk heb ik haar wel aan het denken gezet en zal ze het restant uit het pakje niet oproken. De tijd zal het leren….

Daarna nog even langs de buren. Jasmijn “zit” in een andere groep en heeft geen contacten op internet met de “anderen” , maar een beetje belangstelling leek ons toch wel op zijn plaats. Iedereen hier in de straat (9 huizen in een weg van 1 kilometer lengte) leeft erg op zichzelf. Uiteraard weten we wel van elkaar wie waar woont en zeggen gedag en zo maar daar houd het verder mee op. Met de buurjongen gaat het lichamelijk boven verbazing goed maar alles zal natuurlijk wel een plekje moeten krijgen. Voor alle duidelijk wil ik nog zeggen dat aan het begin van dit alles het woord Homo lag, dit heb ik gezien jullie reacties in mijn vorige post niet helemaal duidelijk gesteld. De buurjongen heeft een vriendin. Toevallig sinds gisteravond begrepen dat Homo misschien wel “gewoon” als scheldwoord wordt gebruik. Het zoontje van mijn vriendin is ook om “deze reden” in elkaar geslagen. Zeggen ze toch altijd dat alles in de grote stad gebeurd, hier op ons eiland kunnen ze er ook aardig wat van….

Wil ik jullie tot slot nog even voorstellen aan onze nieuwe huisgenoot Pip




… en ontdeugend dat ze is. (special voor Inka: “Ze bleef zelf zitten, echt waar!)

Was het leuk? En dan komt er toch een verhaal….

Goh, ik ben weer eens moe wakker geworden vanmorgen maar het verbaasd mij niets. De halve nacht beneden gezeten met jongste. Zij was gisteravond (de eerste dag van haar vakantie) samen met vriendinnen naar een examenfeestje. Thema Hippie, leuk, gezellig, denk je dan. Maar het eindigde alles behalve gezellig, onze buurjongen is daar in elkaar geslagen omdat ze denken dat hij homo was of is of zo…Ze zijn blijkbaar niet de doelgroep van GTST, anders hadden ze vast wel geweten wat de consequenties zouden zijn, of niet misschien toch te dom daar voor. Omstanders hadden de politie gebeld maar deze wilde niet komen, ook de ambulance weigerde te komen zodat een vader deze jongen naar het ziekenhuis heeft gebracht. Hoe het nu met hem is, weet ik niet. De politie had het waarschijnlijk te druk met bonnen uitschrijven voor het niet stoppen voor een stopbord a raison van Euro 150,- op een lege weg. Heb ik alle begrip voor hoor, als je toch niets te doen hebt. Jullie niet goh… En waarom zou de ambulance toch komen als transport ook zelf geregeld kan worden, niet? Scheelt weer in de kosten.

Gelukkig werd mijn dochter en haar vriendin door een moeder daar uit de staat compleet overstuur thuisgebracht. Vandaag maar een bloemetje regelen voor haar.

Eenmaal thuis moest alles natuurlijk uit in den treuren besproken worden en dat begrijp ik nu dus ook echt, maar ja wel de halve nacht opgezeten en dan valt het nu niet mee. Maar dat was nog niet alles. Ze was haar fietssleutel en telefoon kwijt, complete tas werd omgegooid en wat viel daar uit; een pakje sigaretten met aansteker, ja je leest het goed, ze is 14, mensen, 14! De dames liggen nu nog te slapen en dat laat ik maar even zo, maar straks, ik lust haar rauw!!!!

Weer een klaagblog, weer geen foto, kan het ook nog steeds even niet opbrengen om ergens reacties achter te laten, sorry. Bijna weekend misschien rust ik een beetje uit?

Klaagbrief

Niks geen bloemetje op woensdag vandaag voor mij. Mijn hoofd staat helemaal niet naar bloemen, ik heb meer zin om lekker even te klagen. Geen zin hier in, even goede vrienden, klik dan deze post maar gelijk weer weg want het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn en het even van je af schrijven helpt soms echt en nu hopelijk ook voor mij. Ik pas gewoon de Floor-methode toe, 3 minuten typen, er verder niet over nadenken en posten. Hopelijk lucht het op. Nogmaals je bent gewaarschuwd!

Manlief zit inmiddels al maanden oververmoeid thuis, doet gewoon weinig tot niets extra’s in het huishouden en daar word IK dan dus moe van. Kom ik gisteren na een lange dag werken thuis, heeft hij werkelijk het bed nog niet opgemaakt terwijl ik dit ook niet zelf heb kunnen doen want toen ik weg ging lag hij er nog in. De rest van het huis was uiteraard wel tiptop in orde voordat ik weg ging, hou nu eenmaal van een opgeruimd huis maar niets meer van een opgeruimd huis te zien als ik dan thuis kom. Een hoop getetter van iedereen om verhalen aan me kwijt te kunnen, dat is wat ik kan krijgen maar ja ik ben gewoon moe. Noemen ze me ook nog eens chagrijnig, tja….

Examen- en uitslagstress van oudste, Gelukkig is ze sinds maandag geplaatst op de school van haar keuze maar zoals altijd bij ons ging dit weer niet zonder slag of stoot. Hopelijk maakt ze het waar volgend jaar.

Jongste afgelopen week bijgestaan tijdens haar toetsweek, complete hoofdstukken had ze nog niet gezien, dat is dan toch heel hard werken, maar ja wat wil je ook. Haar werkboek leek nog nieuw, terwijl we nu toch echt aan het einde van het schooljaar zitten. En ja dat kost dan tijd, heel veel tijd terwijl ik me nog zo voorgenomen had om tijdens het pinksterweekend lekker in bad te gaan, nou ik ben nog steeds niet geweest. Mevrouw heeft straks lekker 8 weken vakantie om uit te rusten maar moedervakantie bestaat nog steeds niet. Klap op de vuurpijl was toch wel afgelopen weekend. Niemand die hier iets aan kon doen, begrijp ik ook heus wel maar ik was al zo moe. Jongste ging met complete vriendinnenclub naar Concert at Sea, Pfff wat een voorbereiding heb je, maar ja je hebt wat voor je meisje over natuurlijk En dan wordt het afgelast, kunnen we de hele boel weer inpakken en opruimen. Mijn opnieuw geplande weekendje rust viel in het water.

Een hoop gezeur en gezanik van beide meiden over het herplaatsen van onze pony’s. ze hebben er allebei geen tijd meer voor en volgend jaar al helemaal niet want dan doen ze allebei examen (tegelijk ja, ik denk hier nog maar niet eens over na…) maar niets is goed genoeg en dan willen ze ook nog de hoofdprijs vangen terwijl ik toch echt alleen naar een goed plekje op zoek ben en zelfs dat valt al niet mee.


Floor, ik red het niet in drie minuten maar even klagen, het lucht op!

YES!!!

Niets geen mooie foto vandaag, dat is in het geheel niet belangrijk. Bodine is geslaagd!!! Lieverd ondanks alles dus toch, ze krijgen je er niet onder, niemand niet!!!

Je bent een kanjer!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Bramen

Weer eens iets anders, in de wei tegenover ons huis maar eens een bosje bloemen geplukt. Nou ja geplukt, geknipt met stevige leren handschoenen aan. Van een wei is namelijk weinig meer over, het lijkt eerder op een hof. Een hof vol met bramen. Wat zullen we smullen in het najaar, maar nu eerst even genieten van deze schattige bloementjes!

Mijn bijdrage aan Bloemen op Woensdag.

Dreaming of….

Zeeën van tijd, familie-etentje in de tuin op een heerlijke zomeravond aan een smetteloos gedekte tafel. Kaarsjes aan, bloementje erbij, heerlijke geuren uit de tuin, waar geen onkruidje in de bekennen is. Sla vers geplukt uit de moestuin met speciaal uitgezochte kruiden, geplukt uit de kruidentuin met biologisch tomaatje erin….

De saus heeft uren staan pruttelen op het fornuis, de pasta zelfgemaakt…..

En wat is het geworden? Een lekkere pasta met kant en klare saus en een salade uit een doosje van AH met alle ingrediënten er al in. Lekker makkelijk, ook lekker en nog smakelijk ook! Maar die tafel, die was mooi gedekt, je hoeft tenslotte niet overal concessies op te doen.

Mijn eerste New Dawn roos.

Een nieuwe challenge van Renny.



Just remember in the winter
far beneath the bitter snow
lies the seed
that with the sun’s love
in the spring
becomes the rose

~Bette Midler ~ The Rose

Wat teksten al niet met me doen…

Zoals de dames die me ook op Twitter volgen inmiddels wel weten, ben ik gek op teksten. Leuke spreuken die je zomaar ergens tegenkomt, waar je even over nadenkt of soms zelfs tot actie aanzetten. En sinds deze winter ben ik ook gek op mijn naaimachine. Deze twee samengevoegd levert dan het volgende resultaat op:











Vandaag alles behalve een woordeloze woensdag dus!

Jo-Ann en Teun

Wij zijn op zoek naar een goed nieuw fijn thuis voor onze:

Donkerbruine New Forest merrie Jo-Ann (grote D-pony) uit 1994 en
kleine zwarte Shetland ruin Teun uit 2006

Een goed plekje voor hen samen vinden wij heel erg belangrijk

Jo-Ann heeft tot 2 jaar geleden in de les gereden. Zij heeft ook wedstrijd gereden tot de L1. Dit hebben zij zelf echter niet gedaan omdat mijn meiden meer van een buitenrit houden. Beiden hebben geen stalgebreken, zijn verkeersmak en zeer kindvriendelijk. Teun wordt bereden zonder zadel en geniet hier erg van. We bieden hen compleet met alle toebehoren aan. Wel willen de meiden graag komen kijken waar ze terecht komen.

Voor 1 keertje mijn blog maar even misbruiken. Sorry dames!

Something Old, something Blue.

Een challenge van Renny van Bizzy at Home. Renny riep ons, blogdames, op een foto te maken met het thema Something Old, something Blue.



Mijn zusje is een paar weken geleden geopereerd, zondags voelde zij zich nog niet fit genoeg om iets te gaan doen maar wilde er wel graag opuit. Een ritje met mijn cabrio langs de duinen was een leuke optie. Op ons gemakje toerden we rond op ons eilandje. Niet iets wat ik anders ook zou doen maar spijt heb ik zeker niet gehad. Wat hebben we toch een mooie natuur vlakbij ons huis. Zeker nu alles in bloeit komt, de mooiste kleuren trokken aan ons voorbij. Rode klaprozen, witte margrieten, gele boterbloemen maar ook blauwe korenbloemen. Een fototoestel had ik helaas niet bij. En deze blauwe korenbloemen had ik nu net nodig, een bosje in een oud conservenblikje; mijn deelname aan haar challenge.





Nu moest ik pas een echte challenge aangaan. Een challenge met mijn man. Ik moest en zou terug naar die bloemen om een leuke foto te maken. Op weg naar onze boot komen we een aardig eind in de buurt maar hij snapt toch echt de clou niet om een eind om te rijden voor een fotootje. Maar zoals het een echte man betaamt trok hij toch echt aan het kortste eind en heb ik mijn foto kunnen maken naar inspiratie van een foto uit mijn nieuwe boek Sanselig Sommer.

Bloemetje op woensdag

Voor het eerst een post via mobiel internet. Als blogverslaafde moest dat er natuurlijk een keer van komen. Hoe alles precies werkt weet ik niet maar dit is in ieder geval gelukt.













Zin in meer bloemen? Neem een kijkje bij Veronique