Even met de auto voor een boodschap, sneeuwklokjes, het zonnetje en een momentje: vroeger was ik gestopt en had ik foto’s gemaakt..... Sneeuwklokjes, zo mooi, klein en fragiel, wit en niet het minst belangrijk, een bloemetje waar mijn vader dol op was. Een momentje dat ik daadwerkelijk uitsprak. En ja zowaar op de terugweg inderdaad gestopt. Mijn fototoestel niet bij me maar met mijn telefoon geen probleem. En dan zomaar ineens weer eens een blogpost geschreven.


Lieve Cläudia, mij maak je er blij mee. Fijn om weer wat van je te horen.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Anneke
Zo zie je maar, zo moeilijk is het niet! Zou ik ook moeten kunnen 😉
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Petra
Gewoon doen meis!
VerwijderenHeel herkenbaar.. weer even leren dié dingen te zien en ervoor te stoppen. Liefs..
BeantwoordenVerwijderenEn weet je wat ook zo fijn is...je wordt hier meteen met open armen welkom geheten! Even of zelfs lang een blogpauze...daardoor verwatert de boel nog niet meteen ;-)! Gezellig dat het virus weer een beetje toe lijkt te slaan ;-).
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Ingrid
Leuk je weer te 'zien'!
BeantwoordenVerwijderenJa, zo moeilijk is het niet.
BeantwoordenVerwijderenEn wat fijn om mee te kunnen genieten van zo'n simpel fotootje genomen met een mobiel.
X
Ik geniet met he mee hoor!!....leuk dat he erweer bent !.....liefs Ria x❤️
BeantwoordenVerwijderenZo had ik ook kunnen openen ;-) Heel herkenbaar. En toch ook heel erg leuk dat je het nog niet vergeten bent en er nog even werk van hebt gemaakt. Prachtige beelden heb je waargenomen. Met het zonnetje op je bol en de warme gedachten bij het sneeuwklokje was dat moment heel speciaal.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je een fijne dag!
Liefs Helena X