Nooit stil, nooit rust…

Inmiddels heb ik me er bij neergelegd, al verlang ik nog zo naar rust, een saai leven lukt me niet. Past dan misschien toch niet echt bij me? Naast het verdriet en de geboorte van onze mini’s in mijn eerdere posten gelukkig ook veel vreugde. Vakantie (ook al een post aan geweid), het slagen van jongste, haar verjaardag, altijd is er wel wat, leuke zaken om te vieren in het leven, fotowaardige momentjes.





Huizenmarkt op zijn gat? Nou niet voor studentenkamers. Ze heeft er heel wat voor moeten doen, bezichtigingen met meerdere gegadigden/concurenten tegelijk, misleidende praatjes van makelaars en dure inschrijfkosten hebben zijn vruchten afgeworpen. Oudste heeft het geluk gehad om een hele mooie studio met eigen keuken en badkamer te bemachtigen in een oud pand in Rotterdam. Nu kan ze heerlijk zelf aan de slag om er haar eigen paleisje van de maken.

Onze mini’s

Afgelopen voorjaar heeft Pip ons 5 kleine kittens gegeven. Wat een vreugde na het doodrijden van 2 van onze lievelingen. Met veel plezier hebben we het groter worden van de mini’s mogen volgen. Eerdere keer een stapje verder; de oogjes open, het rondscharrelen in de mand, de eerste keer uit de mand…tot de eerste keer zelf eten. Inmiddels zijn zij groot genoeg en vertrokken naar hun lieve baasjes. De tijd was er klaar voor want met 5 van de mormels was het maar wat druk.

Het gaat goed met Bono en de zusjes Liesje en Lotje. Zelf hebben we Boef en Rover gehouden. De juiste naam gekozen, want net 8 weken oud kwam Rover al met de eerste muis thuis…



Nog een foto zien? Neem een kijkje op mijn andere blog

Toetoe

Lang getwijfeld of ik deze post wel wilde schrijven. Vorige week was een rollercoaster aan emoties.

Vast heb je het op het journaal gehoord of gezien. Bij ons op het eiland zijn een broer en een zus verongelukt. Een berichtje zoals er na ieder weekend zo velen van zijn, soms zelf wel meerdere in 1 weekend.

Maar nu was het anders. Dit meisje Toetoe was een goede vriendin van Jasmijn. Na het afscheid op het examenfeest van een andere vriendin, een laatste bericht op de social media om 1.11uur en dan om1.15uur verongelukt.

Je wilt je kinderen zo graag beschermen tegen verdriet maar soms lukt dat gewoon even niet...

De rust is bij ons inmiddels weer een beetje wedergekeerd na een week met extreme emoties van de voorbereiding van de dienst, een sweet sixteen party, de herdenkingsdienst zelf waar Jasmijn heel mooi gesproken heeft tot en met haar diplomauitreiking. Een uitreiking van 91 diploma’s waar er maar 90 van opgehaald werden. Een week van uitersten.

En dan gaat het leven weer gewoon door en toch zal het nooit meer hetzelfde zijn…

Het schaamrood op de kaken...

Dochterlief wil een High Tea organiseren. Welk thema wens je kind? Moeders heeft keuze uit vele serviezen.

Er wordt een gezamenlijk feestje gegeven. Wie heeft wat? En bijna alles komt bij mij vandaan. Koelkast, terrasverwarmer, dubbele friteuse, grillplaat, warmhoudplaat... Locatie is elders, geeft niet hoor, we brengen het wel met de aanhanger....

Een kampeerweekend is gepland. Tent check, luchtbedden check, stoeltjes check, tafel check, kookstel check.....alles komt weer bij mij vandaan....

Zo'n High Tea lijkt wel leuk, maar voor mijn gewicht moet ik al het lekkers afslaan...

Ik hou eigenlijk helemaal niet van feestjes, veel te druk. Spreek liever een ieder een op een met oprechte aandacht.

Kamperen? Ik moet er echt niet aan denken....

Allemaal spullen die onderhoud nodig hebben, onderhoud dat tijd nodig heeft. De tijd die ik heb gebruik ik om te werken, om geld te verdienen om al deze spullen te kopen....Heb ik deze spullen nodig? NEE!!! De rest laat zich raden....tijd voor bezinning......