Soms wordt mijn man hier in de buurt aangesproken als mijnheer Leertouwer, met mijn achternaam dus. Hijzelf is niet zo heel sociaal in de buurt en zo langzamerhand leer ik juist steeds meer mensen kennen. Wij wonen samen, dus zijn we getrouwd, dit is ook echt zo, maar niet zo vanzelfsprekend als iedereen dat hier vind. Aangezien mijn naam Claudia Leertouwer is, kan het niet anders dan mijnheer Leertouwer zijn, een andere mogelijkheid is er hier niet.
Bij ons trouwen, alweer meer dan 16 jaar geleden, was het inderdaad nog heel erg gebruikelijk om de achternaam van je man aan te nemen. Dit deed ik, tot zijn spijt, echter niet. Na het ontbinden van mijn eerste huwelijk voelde er eigenlijk maar één ding goed, mijn eigen achternaam terug. Ik was niet nogmaals van plan mijn eigen identiteit aan de wilgen te hangen. Hiermee stelde ik hem teleur. Als pleister op de wonde beloofde ik hem na ons 12 ½ jaar jubileum dit alsnog te doen.
Na de geboorte van mijn jongste dochter (met zijn achternaam) startte ik mijn administratiekantoor. Ik werkte heel nauw samen met mijn vader, mijn achternaam was dus wel zo handig. Mijn tweede huwelijk was gelukkig een langer leven beschoren dan de eerste keer. Ons jubileum werd gehaald. Maar mijn naam veranderde ik niet.
Nu vind ik mijn achternaam vooral een eerbetoon aan mijn te jong overleden vader en geen haar op mijn hoofd die er nog over denkt om deze te veranderen.
En als klap op de vuurpijl heeft mijn oudste dochter haar achternaam ook in Leertouwer veranderd, wat had hij dat mooi gevonden.
What’s in a name? Een bekend gezegde, voor sommigen inderdaad niets maar voor mij o zo veel.
Ach zo loopt hij helemaal incognito door jullie dorp heen '-)
BeantwoordenVerwijderenBij deze uitleg kan hij het toch alleen maar toe juichen dat je de naam Leertouwer blijft gebruiken...
Mooi verhaal,
Mooie weloverwogen keuze!
BeantwoordenVerwijderenEn er zijn veel mannen met een bekende vrouw die aangesproken worden met de naam van hun vrouw, dus hij is in goed gezelschap!
Fijne dag,
Liefs
Lia
Ja!! Ook ik hield met m'n tweede huwelijk mijn eigen naam, om dezelfde reden...ik had mezelf teruggevonden...incl.achternaam!
BeantwoordenVerwijderenEn ook mijn lief vond dat in het begin niet heel leuk ;)
En die verwarring van de omgeving, daar lachen we om !!
Groeten, Corine
Doen waar je je goed bij voelt, de liefde zit tenslotte uiteindelijk niet in een achternaam!
BeantwoordenVerwijderenEen fijne dag! Liefs, Ingrid
En Meneer Leertouwer kan er volgens mij inmiddels mee leven. Geniet van deze dag.
BeantwoordenVerwijderenDoen wat jij goed vind voelen toch ???...ik had achteraf ook liever mijn eigen naam gehouden...maarja......helaas......tis maar een naam het leeft in je hart toch ??....Happy Valentine's day....♥.. ♥... ♥....Love Ria......♥.. ♥... ♥....
BeantwoordenVerwijderenFijn dat iedereen het naar eigen gevoel mag doen.
BeantwoordenVerwijderenWijs besluit dat je bij je gevoel bent gebleven.
warme groet,
Happy valentine ,
Marianne
Oh dat begrijp ik zo goed, ik heette een tijd lang heeeeeel lang geleden toen ik het woeste idee had te trouwen (nog nat achter de oren en heeft precies 3 maanden geduurd dat huwelijk !) MALLET ! nu is dat op zich natuurlijk al niet echt een geweldige naam maar ik kon er niet aan wennen , dat ben ik niet !
BeantwoordenVerwijderenIk zal ook never nooit meer mijn naam inleveren , dit ben ik, en bij evt huwelijken zal ik de naam van mijn man erbij zetten , erachter maar alleen als hij de mijne dan ook erbij neemt want ik vind het bezopen dat vrouwen automatisch de naam van de man krijgen ! zo achterhaald
Hoi Claudia,
BeantwoordenVerwijderenNet als mijn verhaal, maar dan twee keer de naam van een ander aangenomen. Nu niet meer, ik blijf Romijn, voor altijd.... en lekker samen met Griekspoor, ook voor altijd, zover ben ik inmiddels wel. Heel gelukkig dus!
Ik wens je een heel fijne dag vandaag,
Lieve groet,
Mirjam
Voor mij ook zo belangrijk - de naam van mijn vader - dat ik vorig jaar na bijna 24 getrouwd te zijn, alsnog weer mijn eigen naam ben gaan gebruiken. Officieel bij het gemeentehuis geregeld en toen ik daar weg liep had ik zó'n goed gevoel: dan weet je gewoon dat het een goede keus is geweest!
BeantwoordenVerwijderenGoed om te doen waar jij een goed gevoel bij hebt! Mooie foto.
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Miranda
Tja, en zo kan het verkeren...ik was dus heeeel blij met mijn nieuwe achternaam...
BeantwoordenVerwijderenFijne dag verder, mevrouw Leertouwer..haha...
Groetjes, Margot
31 Jaar geleden was het heel normaal dat je de naam van de man aannam. En ik dacht dat het nu niet meer zoveel gebeurde, maar mijn schoondochter wilde in Januari heel graag de naam van mijn zoon hebben. Zo zie je maar....
BeantwoordenVerwijderenLieve groet Lia
LEKKER JE EIGEN DING DOEN EN BLIJVEN DOEN.
BeantwoordenVerwijderenOOK VERWACHT JE OMGEVING ANDERS VAN JE!
FIJNE VALENTIJNSDAG,
MIRANDA
Wat mooi om zo het verhaal achter je naam te lezen. En een mooie foto erbij!
BeantwoordenVerwijderenGroeten Maaike
Goed zo!
BeantwoordenVerwijderenIk gebruik inmiddels alweer een poosje mijn eigen naam en sinds januari heb ik het ook op mijn werk doorgevoerd.
Ik ben trots op mijn eigen naam, de naam van mijn vader en heb gansch niets meer met de schoonfamilie en de naam die daaraan verbonden in.
wat mooi om te lezen Claudia.
BeantwoordenVerwijderenfijne valentijnavond
liefs Stina
Mooi dat je er zo trots op bent Claudia!!
BeantwoordenVerwijderenEen gezellige Valentijnsavond,
Madelief x
Ik heb mijn meisjes naam ook gewoon gehouden.
BeantwoordenVerwijderen25 jaar geleden was dat niet gewoon dus voor
officiele instanties werd het zijn achternaam.
Mijn meisjes naam staat er wel bij.
Voor het werk en andere dingen gebruik ik mijn
eigen naam.
Het is ook raar dat je als je trouwt je naam
inleverd.
Jou is het in ieder geval wel gelukt.
Goei werk. En fijn houden zo zeker als het zo goed voelt.
Groetjes Brigitte
Ik heb zelf altijd een hekel gehad aan mijn achternaam en was daarom heel blij dat ik de achternaam van mijn man kon krijgen toen we trouwde.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik vind het niet iets vanzelfsprekends om zomaar de naam van de man aan te nemen.
Groetjes, Sas
I love special names. So lovely to be back visiting you my friend I have missed seeing your wonderful posts and have enjoyed catching up with them all. Happy Valentine's Day to you
BeantwoordenVerwijderenAlways Wendy
Hoi Claudia, ik sluit me wederom weer bij jou aan. Ik ben 10 jaar getrouwd op papier heb ik de dubbele naam aangehouden. Maar in de praktijk gebruik ik zelden de achternaam van mijn man. Altijd mijn eigen achternaam, gewoon omdat ik dat ben en mijn achternaam gewoon mooi vind. Mijn man vind dat geen probleem dus laat ik fijn zo. Trouwens ook leuk te lezen dat jij ook die zakjes cacao zo leuk vindt.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet,
Yvon
Ik draag dus wel de naam van mijn mannetje (ik heb sinds m'n trouwen een dubbele achternaam) en nu ik in Belgie woon is DAT juist verwarrend... Hier gebruikt eigenlijk iedere getrouwde vrouw gewoon haar meisjesnaam! Zo zie je maar weer, dat het overal anders is.
BeantwoordenVerwijderenFijne avond
Wat leuk om te lezen Claudia.Ik gebruik wat ik wil gebruiken de achternaam van mijn man dus en niet dubbel
BeantwoordenVerwijderenVreemd als je dan bij die de instanties weer wel je eigen naam moet gebruiken,vind ik lastig
liefs Maria
Gelukkig je ben de eerste vandaag waar ik niet die vervelende code moet invoeren....pffff wat een gedoe zeg
BeantwoordenVerwijderenWij hebben eindelijk sinds 4 jaar allemaal dezelfde achternaam :), dus ik gebruik die nu maar ook. Althans in de privesfeer, op mijn werk gebruik ik nog steeds mijn eigen naam, heb geen zin om dat allemaal te veranderen.
BeantwoordenVerwijderenWat een vreemde gewoonte eigenlijk dat vrouwen hun naam opgeven als ze gaan trouwen. Ik gebruik altijd mijn eigen achternaam, al sinds we (20jaar ) getrouwd zijn. Vind het zo'n raar idee om je eigen naam aan de wilgen te hangen.
BeantwoordenVerwijderenBij m'n zus stond het toevallig 'verkeerd' om op haar rijbewijs. Ze had hem al lang maar iemand anders zag het pas. Je moet doen waar je je lekker bij voelt. Ik heb wel zijn naam aangenomen maar mijn handtekenig is duidelijk alleen m'n meisjesnaam.
BeantwoordenVerwijderenIk dacht dat ik helemaal geen wooordcode had, had zelf pas al een reactie gezet bij mij. Maar als het goed is is het er nu af.
Bedankt voor de tip en een fijn weekend!
ik snap je verhaal heel goed, ik ben recent getrouwd ( voor de 1 x) en heb ook mijn eigen naam gehouden.
BeantwoordenVerwijderenfijn dat we tegenwoordig de keus hebben.
wist je dat een man tegenwoordig ook de achternaam van de vrouw kan aannnemen als je trouwt ?