De wonderlijke blogwereld.

Mijn familie maakt er soms wel een grapjes over, grapjes over mijn hobby: bloggen. Ik ben iemand die dan ergens helemaal voor kan gaan, dompel er me helemaal in onder. Nooit gedacht dat de virtuele wereld mij zo bezig houden. Inspiratie voor een nieuwe post, het bekijken van post van anderen maar ook de reacties, zowel het geven als ontvangen. Die reacties het blijft toch iets raars. Zo bijzonder dat vreemden de tijd nemen om een reactie bij je achter te laten. Soms merk je uit ontvangen reacties dat iets anders is overgekomen dan je bedoeld hebt. Ontvangen reacties van blogsters met een sfeer waar je dan zelf minder mee hebt maar ook het tegenovergestelde. Soms kom ik een mooi blog tegen waar ik mezelf dan helemaal ik kan vinden maar de eigenaar vind mijn blog dan helemaal niets. Nooit eens een berichtje terug terwijl mijn gevoel dan zo veel overeenkomsten ziet, maar dat houd mij gelukkig niet tegen. Reacties met de vraag: “Laat je ook eens een reactie bij mij achter?” Wie vraagt wordt overgeslagen maar toch neem ik er dan een kijkje. Vreemden zeg ik maar eigenlijk voelt het helemaal niet als vreemden, terwijl ik alleen Bep van Natuurlijk Groen en Doen, tijdens een fair, Sonja van Country at Home, in haar winkel en Ilse van Tuttemerull in het echt ontmoet heb. Ilse die zoveel meegemaakt heeft dat ik bij haar mijn hart durfde uit te storten, die ik zomaar geheimen toevertrouwde, terwijl ik dat toch heel erg lastig vind. Sommigen voelen echt als vriendinnen zoals Ingrid van Home & Lifestyle die altijd een persoonlijke reactie achterlaat op mijn posten. Posten met foto’s waar ik echt helemaal in katzwijn voor val. De meesten van jullie weten wel wie dat zijn. Soms kom ik gewoon een keertje extra langs, voel me bijna een stalker. Wees niet bevreesd, ik zal jullie verder niet lastig vallen.

Soms speelt er wel eens de gedachte door mijn hoofd om iets leuks te organiseren om de vele blogdames in real life te ontmoeten maar daar heb ik ook al bij Ilse veel nare dingen over gelezen. Toch maar niet dus want dan wordt het wel allemaal echt en geen mooie droomwereld meer. Ik droom graag verder.

Tijdens onze afgelopen vakantie merkte ik toch wel dan ik gewoon verslaafd ben geraakt aan het bloggen, maar niet alleen het bloggen, de hele social media. Weinig bereik gehad op de boot en als er dan ergens wel bereik was had mijn familie het nakijken. Blogspot.com maar ook Hyves, Facebook en Twitter werden naarstig afgespeurd naar de laatste nieuwtjes. En als ik dan ook nog blogdames op andere social media tegenkom lijkt het wel of ik helemaal bij ben.

Lieve meiden (ja heren hebben op de een of andere manier deze verslaving niet) dank jullie wel dat jullie er zijn. Jullie voegen iets toen in mijn leven.