Pas geleden kwam ik iemand uit het verre verleden tegen. Diegene was op de hoogte van het feit dat ik mijn beide ouders op jonge leeftijd verloren heb en zij stelde mij de vraag: “Is het nu anders?” Mijn antwoord was nee maar nu ik er dieper over nagedacht heb moet ik hier op terugkomen. Het is inderdaad anders.
Mijn ouders namen een hele prominente plaats in in mijn leven. Eigenlijk deed ik niets wat niet hun goedkeuring kon wegdragen. Niet iets waar ik moeite mee had, het was gewoon zo en ik was er tevreden mee.
Nu, bijna 6 jaar later, merk ik dat ik bepaalde beslissingen heb genomen waarvan ik diep in mijn hart eigenlijk wel zeker weet dat het hun goedkeuring niet zou wegdragen. Eigenlijk ook wel een soort van bevrijding want ik sta zeker achter deze beslissingen, het is goed om los te komen van je ouders al is dat bij mij pas na hun dood gebeurd.
Tjaaa...zo is het leven ook!!
BeantwoordenVerwijderenWe kunnen het niet altijd iedereen naar de zin maken.Hoe graag we dat soms ook willen!
En wie weet, niet alleen jij verandert...ook je ouders als ze nog geleefd zouden hebben!
Best mogelijk dat ze het nu toch met je eens geweest zouden zijn!!
Mooie plaatjes Claudia!
Ook je vorige, met het sneeuwklokje.Zo teer!
Lieve groetjes Thea♥
Soms overdenk je bepaalde dingen en kom je ergens op terug of overdenk je ze nog eens...
BeantwoordenVerwijderenOuders hebben ook niet altijd gelijk, en doen het ook niet altijd goed.
Vaak willen ze je behoeden voor de dingen die ze "verkeerd" hebben gedaan en hopen dat jij het beter doet...
Groetjes Inge...
Super bedankt voor de tip.
BeantwoordenVerwijderenik deed het met kopspelden o ik werd er helemaal kriegel van.
ik ga het opnieuw proberen.
liefs Margarita
Ohhh ik kan niet half zeggen hoe dit stuk me raakt ! Het is iets wat ik heel lang al denk dat ik pas echt vrij voel als zij er niet meer zijn en dat is eigenlijk heel triest als je er over nadenkt...
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar Claudia. Ik had het nodig om naar het buitenland te verhuizen om "los te komen" van mijn moeder. En dat is zeker gelukt maa rgelukkig heb ik nog steeds een super goede relatie met haar en heeft de afstand onze relatie eigenlijk alleen maar goed gedaan.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Michaja
Tja......wat ga ik nu typen......ik was een half jaar getrouwd toen overleed mijn vader....en o wat vond ik dat moeilijk......maar ik was al losgelaten zeg maar zo als jij dat noemt......ik ben de jongste van 6....en was al behoorlijk zelfstandig na altijd een zieke vader gehad te hebben ......dan laat je ongemerkt dingen los.....en ja mijn moeder zat toen al in een verpleegtehuis.....dus ja.....ik wou dat het anders was gegaan maar zo is het....ik kan er niks anders van maken.......maar helpt dit jouw nou om dit te schrijven?? weet niet ......ik mis mijn vader nog elke dag en mijn moeder ook......al leeft ze nog wel in haar eigen wereld......maar waar o waar mag dat zijn ik mis haar zo !.....soms kun je niet loslaten toch ??.....xxx....xxx...
BeantwoordenVerwijderenZo dubbel...ten opzichte van mijn vader voel ik hetzelfde als Floor, maar mijn moeder heeft me gelukkig altijd een gewaardeerd gevoel gegeven, waardoor ik bij haar al veel vrijer kon zijn...maar helaas is zij dus vorig jaar overleden...
BeantwoordenVerwijderenBij jou is het net anders...helaas kun je het verschil niet echt meemaken..
Lieve knuffel, Margot
Hoe dan ook...je ouders zijn vast en zeker super trots op je........weet ik zeker!
BeantwoordenVerwijderenOm je aan vast te houden en voor altijd in je hart.
Liefs
Dikke kus,xxx.
BeantwoordenVerwijderenEventjes geen reactie van onze kant omdat het momenteel te emotioneel is voor ons/mij.
Mooie foto's, bijzondere woorden. Ik begrijp het wel een beetje, mijn ouders wonen niet om de hoek maar in Brabant en wij in Rotterdam. En ik ben wel blij met deze afstand, ze zien niet wat we dagelijks doen en niet doen, we zien elkaar niet teveel en soms kun je dingen ook beter voor jezelf houden. Al bemoeien ze zich nergens mee, soms denk je wel, wat zouden zij ervan vinden, lieve groet
BeantwoordenVerwijderenMooie post Claudia, poeh....ver weg of dichtbij....het maakt allemaal geen bal uit volgens, het gaat om de klik tussen twee mensen. En die is er of niet, als ik nadenk over de reactie van Floor dan kriebelt er wel iets van chips.....tegelijkertijd kijk ik de spiegel en denk ja en hoe weet jij dat het bij jou wel goed is, niet voor even maar voor altijd?
BeantwoordenVerwijderenLiefs
Tanja
...... stilte hier achter het scherm... mijn ouders leven allebei nog, gelukkig in goede gezondheid... kan me absoluut niet voorstellen als ze er niet meer zijn.... of wil ik dat niet...
BeantwoordenVerwijderenToen mijn oma op hoge leeftijd overleed vond ik het heel moeilijk. Maar haar leeftijd (bijna 90) en ik wist dat ze alles had gedaan wat ze in haar leven had willen doen... Dus dat maakt het denk ik toch wel anders...
Maar ik herken wel dat alles delen over wat je doet en gaat doen. Ik bel mijn ouders geregeld over ditjes en datjes en ook grotere ditjes en datjes... Niet zozeer dat ik zelf het niet kan, maar het is blijkbaar heel fijn om dat te doen... of zou het veilig zijn...
Hm, je hebt me wel aan het denken gezet... en ook merk ik hoe blij ik ben dat ze er nog zijn... je maakt me er bewust van dát ze er nog zijn, en dat dat niet vanzelfsprekend is... dank je... Collie
Wat een indringend stukje Claudia! Ik wil er hier niet al teveel op in gaan (tenslotte kan iedereen dit lezen) maar toen mijn vader jaren geleden vrij jong overleed, waren we wel van een heleboel spanningen af. Maar het gaat zo tegen mijn gevoel in om te ervaren dat zijn dood als een soort verlossing kwam!!
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder was totaal niet dominant, zij was heel vlak en uitte zich alleen als haar wat dwars zat...een persoonlijk en lief woord was er niet bij. Daar heb ik heel wat tranen om gelaten, omdat ik altijd de hoop had dat het anders zou worden maar ik alleen maar teleurgesteld werd.
Ze zijn er beiden niet meer, ik vind een aantal dingen van toen nog steeds erg maar ik laat mijn leven er niet meer door beinvloeden...daar vind ik het te kostbaar voor. Ik steek mijn energie liever in mensen die om mij geven (al zullen mijn ouders dat op hun manier ook gedaan hebben), of het nu familie is of niet! Ik vind dat jij je eigen weg moet bewandelen, zolang jij en je gezin achter je keuzes staan is het goed.
Veel liefs, Ingrid
Wat is dit voor iedereen anders.
BeantwoordenVerwijderenMijn ouders waren eigenlijk heel vrij in hun opvoeding, en waren echt schatten. Vaak riepen vriendinnen altijd, goh dat jij dat mag??? En het was bij ons thuis ook altijd een zoete inval, want iedereen was welkom. En als er schilders, stratenmakers of wat dan ook in de straat waren, zaten ze altijd bij mijn ouders aan de koffie.
En ze hebben mij en mijn zussen ook nooit tot iets gedwongen. En hebben ons altijd vrij gelaten om onze eigen keuzes te maken. In studie, vriendjes en wat al niet meer.
Ik mis ze nog steeds iedere dag, en mijn jongens missen deze grootouders ook enorm.
En je moet gewoon je eigen weg kunnen gaan. Iets wat ik nu mijn kinderen ook gewoon lekker laat doen.
Deze post gaat veel losmaken.
Liefs Lia
Een korte post die me stevig aan het denken zet...mijn ouders leven (gelukkig) nog, en al zijn ze niet perfect en heb ik best regelmatig verdriet over hun houding in bepaalde omstandigheden, toch voelt het niet echt als last dat ik om hen sommige dingen doe of laat..
BeantwoordenVerwijderenMijn beide ouders leven nog. Mijn moeder is nu herstellende van een korte, zware en enerverende periode. Dan merk je hoe hecht de band is. En hoezeer je dan gaat nadenken over je relatie met je ouders en hoe lang die nog mag duren.
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Jeanette
Ik heb je log nu een paar keer gelezen .Ik ben getrouwd met 18 jaar en mijn ouders hebben altijd een heel grote rol in mijn leven gespeeld ,maar nooit in de beslissingen die ik nam ,die waren van mij en dat hebben ze altijd geaccepteerd .Mijn Vader overleed toen ik 33 was en mijn Moeder verloor ik op mijn 40e,ik ben nu bijna 59 en het geeft vaak nog een leeg gevoel
BeantwoordenVerwijderenLiefs Elisabeth
Een mooie en ontroerende tekst......helaas hoort ook deze fase bij het leven.....of klinkt dit nu te zwaar.....effin.....blijf bij jezelf.....dat is het aller belangrijkste.....mooie foto's....
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Bianca
Hoi Claudia, Ik heb gelukkig beide ouders nog in leven en daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor. En idd soms doe je dingen waar je ouders absoluut niet achter staan. Zo heb ik vorige week vrijdag iets laten doen waar ze niet blij mee waren. En vandaag heb ik het ze laten zien. Ze vonden het niet afschuwelijk maar echt blij waren ze er niet mee. En ik.... ben nog steeds blij met wat ik gedaan heb.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend alvast. Groetjes Rianne
Hoi Claudia, Ik heb gelukkig beide ouders nog in leven en daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor. En idd soms doe je dingen waar je ouders absoluut niet achter staan. Zo heb ik vorige week vrijdag iets laten doen waar ze niet blij mee waren. En vandaag heb ik het ze laten zien. Ze vonden het niet afschuwelijk maar echt blij waren ze er niet mee. En ik.... ben nog steeds blij met wat ik gedaan heb.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend alvast. Groetjes Rianne
Vaak is het zo dat als je ergens dieper en langer over na kunt denken dat je tot een andere conclusie moet komen.
BeantwoordenVerwijderenIk betrap me er regelmatig op dat ik me toch best wel wat van hun mening aantrek. De ene keer meer als de andere keer, maar toch....
Lieve groet van Ester
Ik denk dat het soms een spagaat kan zijn, je ouders. Ze hebben het beste met je voor (als het goed is) maar soms passen hun goede bedoelingen niet bij jou en wat jij wilt en dan moet je los komen van ze. Bij mij hielp dat door letterlijk afstand te krijgen na mijn trouwen want toen ging ik aan de andere kant van het land wonen. En nu mijn vader 2,5 jaar geleden is overleden mis ik hem meer dan ooit, en ik merk dat ik hetgeen wat ik zo moeilijk vond bij hem, eindelijk heb kunnen loslaten en het kan laten rusten omdat ik weet dat hij niets anders dan zijn best heeft gedaan. En nu moet ik huilen. Je wordt weer bedankt met je mooie blogje! ;-)
BeantwoordenVerwijderenWat moeilijk om iets te tikken bij dit,vind het ook triest,ik hoop wel dat je een gelukkig mensje bent,het servies en het bestek vind ik prachtig,gave foto`s,liefs Joke.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp helemaal wat je zegt! Ik heb precies hetzelfde met mijn ouders. Vooral mijn moeder mening was voor mij enorm belangrijk en zonder dat ik er erg in had, liet ik me bij al m'n beslissingen door haar mening leiden. Net als jij vond ik dat ook niet erg; we leken erg op elkaar en ik dacht dat ik ook echt over alles hetzelfde dacht als zij. Nu, een aantal jaar later, besef ik dat ik nooit bepaalde beslissingen had kunnen maken als zij er nog was geweest. Dus zo zie je maar, ergens, tussen al dat vreselijke gemis, is er ook een stuk bevrijding en ruimte om jezelf te kunnen zijn. Zelfs na 35 jaar ;-).
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Debby