Toen ik destijds zwanger en op bezoek bij een moeder van de zwangerschapsgym was, schok ik me rot. Haar eerste kind, een peuter van 3, wat een ettertje was dat zeg. Hij haalde alles overhoop, liep te schreeuwen en dreinen. Dit vond ik niet leuk….., dit wilde ik niet. Help is was 6 maanden zwanger…., er was geen weg meer terug.
Tijdens een wandeling met mijn babydochtertje in de wagen kwam ik onderweg ruziënde schoolkinderen tegen. Ze maakten ruzie, schopten en sloegen elkaar. Help een schoolkind daar leek me niets aan. Maar een baby groeit nu eenmaal en wordt vanzelf een schoolkind.
Mijn dochtertje groeide uit tot een lieve peuter. En leuk dat ze was. Deze periode vond ik nog leuker als de babytijd. En ze groeide en ze groeide. Uiteindelijk werd ze een schoolmeisje. Net als de eerste keer dacht ik dat deze periode zou gaan tegenvallen. Maar ook nu gold dat het de leukste periode was die ik tot nog toe met haar mocht meemaken. Heerlijk zo’n meisje met haar eigen willetje, wensen en ideetjes. En als je het even zat was, dan was er altijd weer het moment dat ze weer naar school ging. Even rust.
Ze werd groter en de middelbare school kwam in aantocht. Tijdens de eerste informatiedag voor ouders constateerde ik dat zo’n slungelige tiener toch echt niet leuk was. Helaas deze periode ging dan nu toch echt niet leuk worden, hier moest ik dan toch echt even doorheen.
De zomervakantie was afgelopen en ik moest eraan geloven. Mijn (tot nu toe leuke) dochter vertrok op de fiets samen met haar vriendinnen naar de grote nieuwe school. Even wennen maar zij had al snel haar draai gevonden. Wat werd zij groot. Wat was het nu gezellig thuis. Hoe langer ik moeder was hoe leuker het werd. Dit was toch wel de meest bijzondere tijd om met haar mee te maken.
De schrik sloeg mij om het hart op het moment dat het regende en er een beroep op mij werd gedaan om haar met de auto naar school te brengen. Tot mijn ontsteltenis zag ik daar kinderen op school……PUBERS!!!
Wordt het moederschap toch echt alleen maar mooier met de jaren? Leuker ik weet het niet, maar moeilijker dat wel!
Wanneer komt het moment dat je ze ook echt los kunt laten. De toekomst zal het me leren.
Conclusie: Het blijft leuk ook al is het nu een stuk moeilijker dan gedacht. Ik ben er trots op de moeder van mijn twee meiden te zijn.
Hier spreekt een supertrotse moeder! En ik denk dat je nog zo zou spreken als je wel zo'n ettertje had gehad, of zo'n lastige puber...hihi. Want het is je eigen kind.
BeantwoordenVerwijderenMooi stel meiden heb je, geniet er nog maar even van...straks het loslaten, het uitvliegen uit het nest....poeh, dat lijkt me toch heftig.
Bij mij is het nog lang niet zover maar toch...als ik daar aan denk, brrr.
Liefs, Renny
Ha ha wat een heerlijk logje . De grap is dat je mee groeit en weet je wat leuk is. Kleinkinderen die hebben wij nu das pas leuk echt. GENIETEN. Zo zie je elke leeftijd is zo leuk. Geniet er maar van. Leuke dag. Liefs Leni
BeantwoordenVerwijderenHaha, wat fijn dat je zo'n brave meisjes hebt: was dan alsnog een meevaller!
BeantwoordenVerwijderenHier zit ik met een puber die ook nog eens een flinke dosis ADHD in z'n systeem heeft, dus ik kijk zéker niet terug op allemaal makkelijke jaren met hem en hou m'n hart vast over wat er nog gaat komen (ADHD-ers zijn toch een stuk gevoeliger voor drugsgebruik, criminaliteit e.d... die zoeken graag die prikkels op hè). Daarentegen is zijn zusje ook zo'n makkelijk geval als jouw dochters. En toch zijn ze me allebei even dierbaar, dus of het nou om zo'n 'ettertje' gaat of een 'makkelijk kind': ze zijn allemaal even bijzonder en onmisbaar! Bij de jongste is het nog ff afwachten welke richting hij ingaat, tot nu toe is het een heerlijk kereltje, al doe je er niet mee wat je wilt:-))Je hebt wel geluk als al je kinderen zonder al te veel hobbels groot worden, dus geniet ervan! Groetjes
Wat mooi om jou verhaal mee te mogen lezen... Dat puberen ligt hier nog even voor ons (onze dochter is nu 7) maar ik weet dat het zo voor de deur kan staan en dan hoop ik dat het allemaal goed zal blijven gaan...
BeantwoordenVerwijderenWat een schattige foto's staan er bij jou verhaal!!
Lieve groetjes van Susan.
p.s. ik zag dat ik nog geen volger van jou was?????dat ben ik nu dus snel geworden, haha.
Heel mooi onderwerp , wordt het alleen maar mooier , leuker en beter allemaal ?
BeantwoordenVerwijderenIk weet het niet , wel dat ik stapelgek met de meiden ben , blij ben dat alles zonder grote problemen verloopt , zie dat het zelfstandige wezens worden en nee niet altijd de keuzes maken die ik zou maken maar dat geeft ook niks, zo leren ze me los te laten en daar heb ik wat aan, ook in m'n werk.
Fijne dag , lieve groet Gea
Fijn en dankbaar als je dit mag meemaken. En super trots natuurlijk om te zien hoe je dochter in het leven staat. Leuk om ook te lezen hoe je er zelf mee omgaat. Geniet ervan zolang het nog kan. Voor dat je het weet vliegen ze idd uit. Dat duurt bij ons gelukkig ook nog even. We staan nu aan de rand van de middelbare school. Keuzes maken naar welke school ze zelf wilt. Vanvaond hebben we juist weer een informatie avond. Fijne week. Groetjes Rianne
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijk stukje...lief die foto !!....geniet van een heerlijke week ! liefs van mij...
BeantwoordenVerwijderenMooie foto! Je groeit met ze mee, vroeger leek de puberteit me helemaal niet leuk maar het is hier alles meegevallen. Ik heb wel 2 kids die geen dikke vrienden zijn er waren nogal eens ruzies onderling. Nu ze ouder worden gelukkig minder, lieve groet
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtig stukje heb je geschreven Claudia. En wat een super mooie foto van je twee meisjes.
BeantwoordenVerwijderenEn het geeft me ook hoop :) Haha dat het allemaal wel goed komt. Althans dat hoop ik maar. Nee begrijp me niet verkeerd ik hou ziels veel van mijn kinderen maar soms denk ik wel eens waar ben ik aan begonnen! Helemaal als je ze ziek thuis hebt en ze je 's nachts wakker maken :)
Liefs Michaja
Wat een mooie woorden Claudia en de foto is zo lief!!
BeantwoordenVerwijderenVan elke periode in het leven van mijn beide dochters (16 en 13 jaar) heb ik genoten. Ze zitten nu in de puberteit, de oudste heeft er weinig last van, de jongste duidelijk meer. Wat ik wel moeilijk vind is het aangeven van grenzen bij het uitgaan...hoe laat mag ze thuis komen, hoe vaak mag ze uit etc. Hun wereld wordt alleen maar groter en de controle die je vroeger nog had raak je steeds meer kwijt. Toch is het ook een kwestie van vertrouwen en gelukkig kan de oudste daar heel goed mee overweg, bij de jongste speelt dat met uitgaan (gelukkig) nog niet.
Als ik het over moest doen, dan zou ik uit het diepst van mijn hart wensen dat ik wéér de eer zou mogen krijgen om van deze twee lieve meiden moeder te mogen zijn...
Lieve groet, Ingrid
Wat een mooi blogberichtje. Ik herken ook dat meegroeien en dat ik me aanpas (blijkbaar) en dat het gewoon goed voelt en gaat. Aan ècht loslaten moet ik voorlopig nog niet denken, hahaha. Ik geniet ook nog overduidelijk van de jongste, lekker lummelen met haar.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Collie
Geweldig stukje! Prachtig hoe jij bent meegegroeid met je dochters.
BeantwoordenVerwijderenBlijf genieten van alles wat er nu is en wat nog gaat komen.
BeantwoordenVerwijderenOok al is dat niet altijd even gemakkelijk.
Ik moet nu wel eens lachen ( in positieve zin) om moeders met kleine kinderen.
Ze hebben het zo druk, en de kindertjes zijn soms zo vervelend.
Dan denk ik stiekem, o jee wacht maar tot je kind gaat puberen.
Brommerrijden, uitgaan, examen stress....
Iedere leeftijd heeft zo zijn leuke en minder leuke kanten.
Maar het is ook heeeerlijk genieten hoor!!
Jantsje
Wat een lieve foto's en een mooi verhaal.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben ook twee meiden. De oudste is het huis al uit maar elke keer als ze hier is denk ik weer "wat ben je leuk".
Geniet van ze!
Groetjes, Sas
Ach Claudia, je moet maar denken dat elke leeftijd zijn charme heeft, en met vallen en opstaan worden ze groot, maar ook jij groeit altijd weer meer.
BeantwoordenVerwijderenMooie post met een geweldige foto.
Lieve groet,
Tanja
Ik had het voor geen goud in de wereld willen missen. Heb alle leeftijden leuk gevonden, en heb ook nooit problemen gehad met mijn jongens. Alleen dat de gesprekken hier aan tafel altijd over mannen dingen gingen. Maar gisteren gezellig met de jongste van 19 naar een musical geweest. En dan ben ik zo trots, dat hij gewoon met zijn moeder op pad gaat.
BeantwoordenVerwijderenEn echt loslaten, dat kun je nooit..)
liefs Lia
Wat een mooi stel, geniet van ze!
BeantwoordenVerwijderengroetjes Yvet
Je groeit samen op, jij en je dochter, tot het moment dat jullie elkaar een beetje los moeten gaan laten. Maar echt loslaten doe je nooit.
BeantwoordenVerwijderenIk heb genoten van je verhaal Claudia, geniet nog maar heeeeel lang van je prachtige dochters.
Wat een lieve blog over je dochter en herken het wel; van sommige leeftijden verwacht je dat ze helemaal niet leuk zijn maar als je er 'midden in' zit, is het toch hartstikke leuk.
BeantwoordenVerwijderenPubers leken me altijd draken en natuurlijk zijn ze dat af en toe ook, maar kan er toch ook weer zo van genieten, maar dat loslaten ... hmm ... hoor je mijn diepe zucht? :-)
Wat een leuk en lief blogje.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om te lezen.
Niet alleen kinderen groeien, maar de ouders ook.
Wat een mooie verhaal en mooie foto's.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Pien
Heerlijk die meiden van je op de foto! Wat een plaatjes!
BeantwoordenVerwijderenWat een herkenbaar verhaal. Ik dacht dat het allemaal veel zwaarder zou zijn. Ik geniet ook met volle teugen! Maar goed, ik ben er ook nog niet hoor. Nu 15 en 17 maar zo lekker aanspreekbaar!
Lieve groet
Alma
Ontzettend lief stukje,......met een plaatje van een foto,zo lief,xxx.
BeantwoordenVerwijderenZo moeder, zo dochter! Nu nog wachten op haar logjes. Groetjes, @nne
BeantwoordenVerwijderenWat een herkenbaar stuk. Ik heb een zoon van 8 en het wordt alleen maar leuker, hij kan steeds meer, wil ook steeds meer. Je kunt al echter gesprekken met hem hebben. Zo leuk als je tot die ontdekking komt. En .... wat een lieve meiden heb jij. Genietze!!
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Jeanette
owwww, wat een mooi stukje, wauwww!!!
BeantwoordenVerwijderenEn... heel erg herkenbaar. Ik kon (en kan nog steeds vaak) me rot irriteren aan de kinderen van vriendinnen die gewoon over de ouders heen liepen... maar vind mijn eigen kindjes zo makkelijk en bijzonder en geniet met volle teugen van onze 3 kids in de leeftijden van 10, 6 en 1. Tja, het moederschap is iets heel bijzonders!
Bedankt nog voor je reactie op mijn Blog!
gr Claudette
Wat een leuk log en zulke leuke foto's van je dochters .Ja moeder zijn is toch heerlijk he .We groeien mee met onze kinderen ,de kleine en grote zorgen ,het hoort er allemaal bij
BeantwoordenVerwijderenLiefs Elisabeth
Wat een herkenning vind ik in jouw verhaal! Ik heb echt precies hetzelfde gedacht. Toen ik nog geen kinderen had zag ik alleen maar jongens van een jaar of 10 voor mij met grote monden. Gelukkig heeft mij dit niet weerhouden om moeder te mogen worden. Maar net als jij vind ik het steeds moeilijker worden naarmate ze ouder worden. En de zorgen worden ook groter, hoe gaat ze het doen op de nieuwe school, krijgt ze wel leuke vriendschappen, staat ze haar mannetje wel ....enz......
BeantwoordenVerwijderenHet komt vast wel goed toch?!
Lieve groet Marjan
je mag zeker fier zijn Claudia!!!!fijne dag nog hoor!!groetjes
BeantwoordenVerwijderenik ben ook zo trots op mijn 3 maar niet op het moment dat mijn zoons vanmiddag vechtend door de kamer rolden en de één de ander in een eeuwigdurende houtgreep hield...ik kon ze niet meer uit elkaar halen...16 en 23 en ben gevlucht...soort van huilend...
BeantwoordenVerwijderenWat heb je een heerlijk stuk geschreven. Ik denk eerlijk gezegd dat je je kinderen nooit echt helemaal los kunt laten, maar ik ben nog lang niet zo ver als jij hoor. Dus hier spreekt niet iemand met ervaring.
BeantwoordenVerwijderenHallo Claudia....bedankt voor je reactie op mijn blog.....ik moet nog even mijn weg zoeken in blogland maar ik vind het nu al erg leuk. Groetjes en tot de volgende keer.
BeantwoordenVerwijderenBianca
Wat een schattige foto's! Leuke post, Claudia.
BeantwoordenVerwijderenEen heel gezellig weekend, heerlijk genieten van de kleine aapjes nou ja, zo noem ik mijn kinderen vaak, misschien vind jij het wel gek klinken, bedenk ik me...). Heerlijk genieten van je mooie kroost! xxx
Hallo Claudia,
BeantwoordenVerwijderenWat een schattige foto's van je dochters!
En ja, toen ik ging scheiden,(een eeuw geleden)dacht ik ook, hoe moet dat dan als ze groter worden en gaan puberen!
De schrik sloeg me om het hart!!
Maar ik besloot me er niet druk om te maken,en de problemen aan te pakken tegen de tijd dat ze daar waren!
Ik moet zeggen, dat het altijd goed gelukt is!
En tegen de tijd dat zebijna uit huis gingen,kwam ik mijn man tegen. Nu delen we samen de leuke dingen van het grootouderschap!!
Je ziet, er komt altijd wel een oplossing,maak je niet druk!!Met een beetje gezond verstand kom je een heel eind!
Fijn weekend, liefs Thea♥
Misschien een late reactie, maar toch moet ik dit nog even kwijt: Blijf betrokken en in gesprek. Als je het leven een beetje van hun kant kunt bekijken valt het hebben van pubers honderd procent mee!! Ik heb drie kinderen in de leeftijd van 14, 16 en 18 jaar, de jongste heeft PDD-NOS, een autistische stoornis die soms ook veel ADHD-achtig gedrag met zich mee brengt. Maar door de bovenstaande dingen en het besef dat het gedrag niet als een persoonlijke aanval bedoeld is kom je heel ver. Veel plezier nog met je prachtige meiden, en ik hoop dat als ze zo oud zijn als mijn oudste 2, ook meiden je er net zo veel van genieten mag als ik!!
BeantwoordenVerwijderenHoi Claudia,
BeantwoordenVerwijderenWat enorm herkenbaar!!
En eerlijk is eerlijk, ze is nu 15 (16 komt akelig dichtbij)....en ik denk:
Komt dit nog goed?
Ik vind het helemaal niet leuk!!
Ik wil best (leren) loslaten, maar je moet ze, juist nu!!! ook nog ècht beschermen!!
Soms weet ik eht echt niet meer...de juiste balans te vinden.
Wie heeft in vredesnaam de PUBERTEIT uitgevonden??
Groetjes Hilde